De ooms van Max
Ik heb vijf ooms, waarvan ik er twee elke week zie. De andere drie hebben het te druk of wonen te ver om hinkelend elke week op visite te komen. De laatste waar ik het over heb heb is mijn Franse oom "Cy ' il", die niet op of neer kan vanwege zijn kapotte knie. Een knappe dokter, ergens in Mexico of Colombia, moet zijn knie gaan repareren, anders kan ik alleen nog maar hinkelspelletjes met hem doen. En zo ver ben ik nog niet dat ik me op één been kan verplaatsen.
Tante Esther wil een ezeltje voor hem kopen, zodat hij niet de hele dag hoeft te hinkelen. Hij mag die van mij wel lenen.
Dan heb je nog mijn Griekse oom " Aletsj", die de hele dag met me speelde op dinsdag toen ik nog heel klein was. Die zijn ontbijtje met me deelde destijds. En die ik nu af en toe de aandacht trek door heel hard " Yassou!" door de kamer te roepen. Meteen opkijkend van zijn hypnotiserende telefoon en een grote grijns op zijn gezicht.
Ook mijn Griekse oom had een kapotte knie, maar die is alweer gemaakt en hinkelen doet hij niet meer. Gelukkig maar, want hij weet wat ik wel leuk vind.
Als op zondagavond het eten gedaan is sluipen we samen stiekem naar de bank bij de tv en dan fluister ik "Buurman" in zijn oor. Hij verstaat niet veel Nederlands, maar als ik "Buurman" zeg weet hij precies wat ik bedoel. Dan zet hij zachtjes de tv aan ( we verstaan toch allebei niet wat ze zeggen; de beelden zeggen genoeg) en terwijl iedereen aan tafel nog zit te kletsen , kijken wij samen naar de twee klussende buren.
En dan heb je nog mijn oom "Tetan", de fotograaf, die de hele dag foto's van mij loopt te maken, mij ooit leerde kruipen, maar ook treinbanen bouwt voor mij en..... speciaal voor mij een vuurwerkshow geeft ! En niet zo'n beetje ook.
Ik had van papa ook mijn eigen vuurwerk gekregen in de vorm van balletjes die knallen als je ze hard op de grond gooit. Geweldig! Ik had er een paar gegooid, maar toen wilde ik weer naar binnen, om met wie er beschikbaar was, te spelen. De rest van die knalballetjes legde ik op tafel. Opeens klonk er een knal!! Oma schrok zich kapot.
Ome "Tetan" had er ééntje laten vallen, zegtie, per ongelijk, ja, ja... Ik zag de knipoog wel, hoor, die hij mij gaf. " Ajjéto, Tetan!"
