Entertainer
We gingen op bezoek bij onze kleinzoon Stan van ruim anderhalf. Natuurlijk gingen we voor de verjaardag van zijn mama, maar je weet dat als er kleinkinderen zijn dat de kinderen naar de achtergrond verplaatsen ( sorry, jongens, maar jullie maken ze zelf en dan krijg je dat).
We zouden , volgens de nieuw-geldende coronaregels slechts met zijn drieën op visite gaan, te weten tante Anouk, oma en opa.
We belden aan. Door het kleine ruitje bij de deur zagen we Stan al aan komen trippelen. Hij groeit zo hard dat hij nu ook al een beetje moet bukken om door het lage, kleine ruitje te kunnen kijken. Wij stonden in het donker, hij in de duistere gang, en dus moest hij eerst verkennen wie er nou toch voor de deur stonden. Tante, oh, die! ( Anoetsch) Die tante die opgepast had laatst en waarbij Stan haar niet duidelijk kon maken dat zij weg moest gaan en dat zijn ouders weer thuis moesten komen. Ten slotte had hij de strijd maar opgegeven, ze snapte er toch niks van, en is hij maar gaan slapen. En oma, (oftewel ama) ook boeiend. (gaap!) Oh, wacht, wie stond daar nou achter ama? APAAAAA!!!
Vliegensvlug deed hij de deur open en zonder die twee vrouwen aan de deur een blik waardig te gunnen rende Stan op zijn apa af.
Stan mocht nog even opblijven, zeker nu apa er was zou het wel heel gemeen zijn om hem nu in bed te leggen. Apa, boks! Vooruit ama ook een en tante ook dan maar. Maar hee, apa, BOKS! Apa! BOKS, nog een, joh. Opa kreeg wat te drinken en dat was het moment voor Stan om even te proosten met apa en weer een boks uit te delen. Okee, jullie twee ook, hoor Anoetsch en ama. Maar dan apa ook nog een.
De verjaardagstaart werd rond gedeeld en begeleid door een "astu" van Stan.
Papa zette een muziekje op, gezellig. Maar het werd nog veel gezelliger met de show die Stan gaf. Zonder te verblikken of te verblozen werkte hij zijn dansroutines af en nog prima op de maat van de muziek ook. Doe dat maar eens na, apa! Het was duidelijk nog geen kinderbedtijd, want Stan had nog energie genoeg om al zijn dansmoves aan ons te tonen. Compleet met alle bijbehorende armbewegingen , pirouettes en onbedoelde spagaats. En als hij even een break nam en zijn duim in zijn mond verdween vermaakte hij je wel met een uitdagende blik , een parmantige snuit of een grappige draai met zijn ogen. En dan bij het volgende nummer weer door totdat mama de show beëindigde en Stan het ook wel prima vond zo. Nog een kleine toegift, gevolgd door een boks en een high five voor de gasten. Een dikke kus en tot slot nog een handkus bij de deur van de kamer.
De show was voorbij en iedereen vond dat het entertainment van de hoogste plank was. Gratis en voor niks. En ik voorspel dat het nog veel beter gaat worden!