In maart was mijn Peter jarig en kreeg hij van onze kinderen twee vliegtickets naar Florence. Op het begeleidend kaartje stond vermeld: Of Willie nu wel of niet meedoet aan het WK, jullie gaan naar Florence! 

Stikleuk natuurlijk! Florence, daar waren we nog nooit geweest. We waren sowieso geen Italië-gangers; behalve de keer dat we een trip naar Venetië hadden gekregen waren we nog nooit in Italië geweest.  Florence is prachtig, hoorden we van iedereen. 

Het NK verhaal kent iedereen. Het was een leuke wedstrijd, heel vertrouwd en met een mooi resultaat: een tweede plaats. Dus dat WK begon meteen al een beetje te kriebelen. "Doortrekken maar" dacht ik in bodybuildersjargon.  Dat zou wel gaan lukken, die zorgen had ik niet. En mijn coach Richard ook niet.

Mijn zorgen lagen op het logistieke vlak.  De mededeling kwam dat de wedstrijd twee dagen in beslag zou nemen en vooraf wist je niet op welke dag je aan de bak moest, zaterdag of zondag. Ons ticket voor vertrek was op zondag, zodat ik op maandag weer present kon zijn op mijn werk, zo hadden de kinderen bedacht.  Dit moest dus veranderd worden. Ten eerste moest ik dus iets op mijn werk gaan regelen, wat gelukkig lukte en ten tweede moest de vlucht omgeboekt worden.  Dat werd een vlucht op de dinsdag zodat ik nog een hobbel over moet om nog eens een gunst te vragen op mijn werk. Ze zullen daar blij zijn dat ik straks met pensioen ga.

En er zijn nog meer niet on- belangrijke zaken die nu geregeld moeten gaan worden. Wat dacht je van een inschrijving? En een Elitetour-card, anders hoef ik helemaal niet eens deel te nemen. Er moet dus op school nog een regeling komen voor de extra dag afwezigheid ( misschien nog een dag ruilen) Ook handig  is een verblijfplaats ( liefst met een keukentje), er moet een auto gehuurd worden ( misschien meteen of anders later). Ondertussen train ik lekker door, zit ik nog steeds op een comfortabel hoog calorie-aantal en heb ik nog niks besloten over welke bikini ik mee zal nemen. Ik heb twee mooie bikini's die ik beide slechts één keer gedragen heb en ik vind het nonsens en geldverspilling om voor elke wedstrijd een nieuwe bikini aan te schaffen. Die krengetjes zijn al zo vreselijk duur en bovendien gaat dit hele grapje al weer veel geld kosten. En dan zijn wij nog gezegend met cadeautickets.

De prep is mijn afdeling, de wedstrijd op het podium ook natuurlijk, maar het logistieke deel is aan mijn wederhelft. De altijd kalme "maak- je- pas- zorgen- als- het- nodig- is"- echtgenoot. "Het komt toch altijd goed?" "Ik regel het wel." 

"Maar er zijn nog maar vier weken te gaan, hè."

Ik zei al, ik hoef me nergens mee te bemoeien, maar zolang dit nog niet geregeld is krijg ik de kriebels. Vreselijke kriebels!