Hello, goodbye

Wat een turbulente eerste weken van de vakantie zijn dit. Met een weerzien van Esther, verjaardagen van Yvonne en Esther, fantastisch nieuws (waarover later meer,) prachtig, maar iets te warm zomerweer, het overlijden van mijn lieve tante, zieke Max en zijn zieke papa en nu het weerzien van Anouk en Alex. Turbulent? Ja, ik vind dit turbulent.

 Mijn emoties zitten in een achtbaan. En ik hou niet van snelheid en zeker niet als het ook nog eens omhoog en omlaag gaat.

We hebben afscheid genomen van Esther. Maar  we gaan haar gelukkig in september weer zien. Voor wij vertrokken naar Griekenland zijn Peter en ik met de zieke Max naar de huisarts gegaan. Mama moest werken en papa was zelf ook zo ziek als een hond.

Ziek, ziek, ziek

Terwijl iedereen 's nachts niet kan slapen van de hitte lag papa in zijn badjas onder een dekbed (!) te klappertanden van de koorts. Max was al langer ziek; een bezoekje aan de huisartsenpost op zaterdag had niets aangetoond. Ja, waarschijnlijk een luchtweginfectie. Zo kunnen we het zelf ook verzinnen. Onze huisarts is wat grondiger te werk gegaan en constateerde een oorontsteking, opgezette amandelen en wat slijm in een longetje. Dus aan de antibiotica. De afgelopen dagen was Max Max niet meer. Gauw huilen, niet eten, zomaar in slaap vallen en op schoot willen zitten. "Op schoot willen zitten" , ja , je leest het goed. Voor de verandering ook weleens leuk, maar de reden is niet op zijn Max's.