Recycle
Het kringloopwarenhuis.
Een beetje onwennig stapte ik naar binnen. De voormalige buurtsuper was omgetoverd tot een kringloopwinkel. Een rommelmarkt waar je kon pinnen, zeg maar. Want verdomd, ze hadden nog echt een pinautomaat ook. Wat niet zo heel gek is, want overal waar cash geld aanwezig is is de kans op overvallen groter. Nou leek mij dat de opbrengst van de kringloopkassa niet zo heel veel zou zijn, want alles ging daar voor een duppie weg.
Toen ik binnen was merkte ik dat het gewoon druk was. Omdat het vakantie was zeker, en er dus meer mensen vrij waren om te gaan shoppen of omdat dat soort winkels mensen trekken die gewoon ook buiten de vakantieperiode niet werken. Zou kunnen, ik wil geen oordeel vellen.
Het assortiment
Het assortiment aan koopwaar was dat van een vroegere V&D, uit de tijd dat je er gewoon alles, maar dan ook alles kon kopen. Kleding, boeken, dvd's ( wie wil die nog?), meubels, serviesgoed, speelgoed, gewoon te veel om op te noemen.
Met een fotocamera van het merk Ambi Toys, een puzzeltje van 9 stukjes en een stimulerend boekje over een prinses die op een potje plast in mijn handen was ik op zoek naar waar ik voor kwam. Een simpel loopfietsje. Helaas, normaal hadden ze die in vele soorten, maar die gingen zo hard, dus helaas...
En hadden ze ook die schelp niet, waar je zand en water in kan doen? Helaas, die komt wel vaak voor in de winkel. maar nog niet in februari, mevrouw. Och, ja, dat begreep ik ook nog wel.
Met mijn aankopen , waar ik normaal drie winkels voor af had moeten lopen, Intertoys, Hema en de boekhandel, liep ik naar de kassa. Ik mocht 3 euro 75 pinnen. Nogmaals, ik mocht 3 euro 75 pinnen. Beduusd over zoveel voordeel liep ik naar buiten. Ik had gewoon kwaliteitsspeelgoed voor een luttel prijsje. Je snapt dat ik die schelp en dat loopfietsje daar zeker ga kopen, als het weer voorradig is. Helemaal mijn winkel.
Daar zijn ze weer...
De schelp was nog wel niet in de verkoop, maar de tuinset blijkbaar wel, want wie zaten die daar uit te proberen?
" Héééééééé!!! Wil!! Hoi meid! Kom je hier vaker? Ik heb je nooit eerder hier gezien. Leuke spulletjes, he. Cor heeft net een nieuwe grasmaaier gekocht, nou ja, nieuw is ie natuurlijk niet, he. Hahaha. Kan hij weer lekker maaien. En ik heb een bos rozen voor in de vensterbank gekocht, mooi, he. Deze verleppen ten minste niet."
Tante Sjaan zat in een plastic tuinstoel met een bos kunstrozen in haar hand, die er zeker niet onaardig uitzagen. En ome Cor zat in een zelfde plastic tuinstoel tegenover haar met in zijn ene hand een sigaret en met zijn andere hand rustend op de grasmaaier. Toen ik nog eens naar Cor keek vroeg ik me af of hij niet een beetje aan het dementeren was, want behalve een sigaret in zijn hand had hij ook een peuk scheef in zijn mond hangen. Tante Sjaan zal het ook niet opgevallen zijn, anders had ze hem bestraffend toegesproken dat hij vandaag of morgen nog eens longkanker krijgt. Een waarschuwing die ome Cor al zo vaak gehoord had, dat hij er immuun voor geworden was. En misschien dat hij uit protest tegen al haar nutteloze woorden over zijn rookverslaving daarom tegenwoordig twee sigaretten tegelijk opstak.
Aangezien ze dichtbij de kringloopwinkel wonen vermoedde ik dat Cor al maaiend naar huis zou lopen, met Sjaan achter hem aan sjokkend en druk kwebbelend. Maar dit tafereel heb ik niet afgewacht, want ik groette ze en fietste weg.
Bovendien weten jullie dat mijn fantasie weer op hol is geslagen, want Cor en Sjaan bestaan niet eens. Maar ze zouden er zomaar gezeten kunnen hebben. Helemaal hun winkel.
