Dit is de tweede en laatste week van mijn mini-prep. Tijdens deze mini-prep let ik goed op wat ik naar binnen werk en train ik net zoals anders eigenlijk. Om een beetje van mijn chubby buikje af te komen draait het eigenlijk simpelweg om minder calorieën. In twee weken tijd lukt het never nooit om in een wedstrijdshape te komen, al heb ik dat ooit eens gedaan. Ik woog toen minder dan nu en had voor mijn gevoel niets te verliezen, alleen de lol om op het podium te staan en daarvan te genieten. Maar ik weet nu dat dat onmogelijk is. Niet dat ik hoger geplaatst zou zijn geweest als ik er wel knetterdroog had bij gestaan, want 35 + was ik al heel lang niet meer en een 60+ klasse was er niet. Maar wat zou het? Vond ik toen.

Nu draait het niet om een wedstrijdshape, maar om een  foto-shoot in bikini en dus om een bikini-prooflijf en ik mag hopen dat mijn foto's straks op waarde geschat worden; ik word ten slotte over zeven weken 63. 

Mijn vetpercentage hoeft dus niet veel omlaag, maar een zeker lijntje zou wel welkom zijn. Vandaag de dag heb ik geen flauw idee wat mijn vetpercentage is, want het mag niet meer gemeten worden, omdat, mocht het voor mijn gevoel iets aan de hoge kant zijn( en dan heb ik het over 19 of 20%) ik dan meteen echt op de rem ga staan. En ik weet dat 20% nog steeds niet hoog is, maar dat is net zo'n kronkel als dat 55 kg erg veel is. Je bent wat je denkt  en dat nestelt zich in je hoofd. Denk je dat je lelijk bent dan zal dat moeilijk uit je hoofd te krijgen zijn. Denk je dat je dik bent dan zal die gedachte zich lastig laten wegwerken.

Maar goed, ik dwaal weer af, want het ging erom of het me lukt in twee weken in bikini of badpak fotowaardig voor de dag te komen. Zondag was de taart onweerstaanbaar en heb ik me ook weer eens gewaagd aan pannenkoeken, maar de volgende dag gaf de weegschaal niks desastreus aan, net zo min als de spiegel.

De foto hierboven is wedstrijdpercentage. De foto hieronder is huidige percentage. Ik hoop  op een mooi zwak licht en een niet al te scherp beeld. Dat geeft de mooiste foto's in mijn geval: ik kan niet alles meer hebben. Nou ja, nooit gehad eigenlijk, hoor. Het is zelfs zo dat ik er ondanks mijn jonge jaren minder goed uitzag, als je tenminste niet van "Twiggy" houdt. Want dat was in mijn tijd toch wel het lichaam wat je najoeg, hoor. Kleine borsten en een platte kont en grote hongersnoodogen. In die tijd ging ik goed, op de grote hongersnoodogen na. Nu ga ik voor iets meer vulling. Desnoods opvulling.