I Always get my sin
Wij hebben een vijver in de tuin.
Athans zo noem je een plas water in je tuin toch? Ja, als hij helder als de zee bij Zakynthos is, ja, dan mag hij de naam vijver dragen. Maar de plas water naast ons huis past meer in de categorie sloot.
Ooit is er een poging, wat zeg ik, zijn er talloze pogingen ondernomen om hem de vijverstatus te geven, met bijbehorende helderheid van water, planten en vissen. Dit betekende dat er elke week een pompreiniging verricht moest worden, er regelmatig bacteriën aan het water toegevoegd werden, zuurstofverrijkende planten in gegooid werden, en er attributen ronddreven om die krengen van visvretende reigers te verjagen. Dit hebben we een paar jaar volgehouden, maar een vijver werd het niet echt.
De eerste jaren was het een leuke bak water met veel vis, kikkers en muggen boven het water. Het was lollig om de vis te voeren. Maar toen we de vis niet meer zagen vanwege de troebelheid van het water besloten we dat vis ook heel goed voor zijn eigen voedselvoorziening kan zorgen.
Gaandeweg noemden we onze vijver ook geen vijver meer, maar sloot. De reigers vonden onze plas water nog wel leuk en wisten de vis met hun scherpe kraaloogjes nog wel te vinden. Maar in het voorjaar daarop wemelde het weer van de kleine visjes, dus het deerde de populatie niet dat er af en toe reigerbezoek kwam.
En toen kwam Max.
En Max leerde lopen. En met mooi weer liep Max in de tuin. En eerst konden we de plas water nog enigszins barricaderen zodat hij de waterkant niet kon bereiken. Maar Max ging op onderzoek in de tuin en nadat iemand een keer een steentje ( waarvan er miljoenen in onze tuin liggen) in het water had gegooid was de aandacht voor het water gewekt en kreeg ik al angstvisioenen van Max die ongewenst gaat zwemmen.
De "vijver" moet weg!
En zeker toen kleinkind nummer twee en daarna kleinkind nummer drie op komst bleken te zijn bleef ik aandringen op het dempen van de plas, maar mijn aandringen werd gewoon genegeerd. Straks drie kleine ukkies die je in de gaten moet houden omdat er een grote plas water in de tuin een vreselijk gevaar vormt.
De droge hete zomer bracht uitkomst. Eindelijk, eindelijk kon ik mijn collega- grootouder ervan overtuigen dat dit het moment was om de boel vol te storten. Alles voor de veiligheid van de kindertjes, opa.
Dus...… het zand is besteld! De allerlaatste vis naar de sloot bij het fietspad verhuisd. De drab is er al grotendeels uit en ik kan niet wachten om mijn rug weer flink te verzieken met het scheppen van kilo's zand! Yes! Oma heet niet voor niks WIL.
