Nieuwsgierig

Stel je even voor: je bent twee jaar en overal in jouw wereld gebeuren er nieuwe dingen. Telkens maar weer. Je verbaast je even ( te zien aan de starende blik, de open mond en een eventueel geluid, zoals WOW!) en dan sla je het op en komt het weer in je leven voorbij, dan is daar de herkenning en het woord wat er bij past, want dat weet je dan. 

De "pakketman"

Zoals  "pakketje". Een pakketje wordt in huize van Str. doorgaans beneden aan de trap neergezet door de pakketbezorger, want de familie woont boven. En wanneer dit zo uitkomt mag Max het naar boven brengen, met behulp van een sterke volwassene, dat spreekt voor zich. Hetzelfde geldt voor de post. Maar dit soort rituelen zijn bij oma ( nog) niet doorgedrongen en terwijl Max in middagdromenland verkeert is zij zo oenig geweest om de post en het pakketje zelfstandig naar boven te brengen. Hoe kan ze zo stom zijn!

Sterke drang tot openen

En zo kwam het dat na het ontwaken Max ontdekte dat het pakketje al boven stond. Verontwaardiging alom, want meneer had de pakketbezorger nog voor zijn middagdut het pakje beneden zien afleveren. De excuses van oma werden gelukkig geaccepteerd; de bijbehorende smoes van oma werd voor lief genomen, maar nu moest er tot daden overgegaan worden. Het pakket was aan papa gericht, dus op het commando "open maken" kon en wilde  oma geen actie ondernemen.  "Het is voor papa, Max, ik ga dat niet zomaar open maken, hoor. Dat vindt je papa vast niet goed."  Maar daar had Max geen boodschap aan. Zijn vader, die kon hij wel hebben als hij boos zou worden, hoor. En kleine vingertjes begonnen al aan het plakband te peuteren. "Oma, helpen!"  En omdat oma te laf was en door had dat Max de volledige schuld op zich zou nemen, hielp ze hem met een klein puntje van het sterke plakband wat om de doos heen zat. 

Inmiddels was Tess wakker en zat oma met haar op schoot en wachtte tot het flesje de juiste temperatuur had .Oma gierde het uit toen Max het plakband van de ene hand aan de andere plakte en weer naar de andere hand en zo weer terug en er maar geen afstand van kon doen, dat ellendige kleverige stuk plakband. Uiteindelijk bleef het aan de bank plakken en was hij ervan verlost. 

 Het juiste gereedschap

Even leek het dat hij zijn nieuwsgierigheid liet voor wat het was, maar niks was minder waar. Waar er een probleem is is er ook een oplossing in de buurt. En de oplossing stond naast zijn werkbank : zijn gereedschapskist!  Max' laffe partner in crime had een stukje karton losgepeuterd en dat stimuleerde de inbreker in hem nog meer. Het stanleymes zou vast uitkomst bieden. Maar waar Max om te leren knippen wel een echt scherpe schaar mag hanteren zijn we nog niet zo ver dat hij op onbewaakte momenten met een echt stanleymes tekeer mag gaan, dus heeft hij een plastic exemplaar in zijn gereedschapskist. En wat wij wel weten, en Max nu dus ook: dat ding is waardeloos voor klusjes waar je een stanleymes voor nodig hebt, zoals het opensnijden van karton.  De schroevendraaier, sporadisch nog weleens door Max de loeloe genoemd, kon ook geen uitkomst bieden en dus werd het tijd om over te gaan op zwaarder gereedschap.

Wat voor het stanleymes gold, geldt ook voor de zaag. We willen Max later nog graag de vijf kunnen geven, dus idem dito: plastic. Maar je bent twee en je bent stik-, stiknieuwsgierig en je zaagt en zaagt en zaagt tot de muis in het onderhuis piep zegt. En dan heb je een oma naast je op de bank, die je zus de fles moet geven en geen vinger uitsteekt . Daar heb je ook echt wat aan, zeg.