Grote ukkies

De ontwikkeling van kinderen gaat met sprongen, dat weet iedereen  die met kinderen te maken heeft. Maar soms is de sprong zo onverwacht en groot dat je je afvraagt of je niet een stukje tijd kwijt bent geraakt ergens.

 Vier maanden

Laten we even met de allerkleinste van de kleinkinderen beginnen, Stan. Door zijn neef Max liefdevol babystan genoemd, is nu definitief van zijn prille baby-zijn af. Zijn gezichtje staat open en vrolijk en vertoont overduidelijk dezelfde trekken als zijn papa. Stan heeft het naar zijn zin; slaapt lekker hele nachten door, eet braaf zijn groente- of fruithap op, drinkt netjes zijn fles leeg en schenkt je een allerliefst lachje als je hem vriendelijk laat schrikken. Ik zou jullie dolgraag dit willen laten zien, maar uit respect voor de privacyregels kan ik dit niet doen.

Negen maanden

Op naar Tess, het zusje van Max, en de grootste fan van Max. Wat Max doet is leuk. Nou ja, zo lang hij leuk doet. Nu Max merkt dat Tess al de leeftijd van een speelmaatje gaat krijgen  passen daar gelijkwaardige spelletjes bij,  denkt hij.  Zoals "pletten", het bovenop Tess gaan liggen. Wordt het té gek voor wat Tess aankan, dan verontschuldigt hij zich met een "Sorry, Tess". 

Tess laat  nu duidelijk  een eigen karaktertje zien. Vindt ze iets echt niet leuk dan laat ze dit duidelijk merken. Zoals afgelopen vrijdag tijdens het wandelingetje. Halverwege was ze de rit echt spuugzat en begon ze te mekkeren, en het mekkeren ging over in huilen en het huilen ging over in krijsen. Even haar tot bedaren brengen en haar uit de wagen tillen leidde tot niets, want ik kreeg haar gordel niet los. En al was het niet echt warm, ik kreeg het bloedheet.  Dan maar blijven zitten en snel doorlopen tot we weer thuis waren en ik haar uit de gordel kon wurmen. Over! Al was ze binnen nog wel wat boos en liet ze haar hoofd hangen en wel zo dat ik als overbezorgde oma bijna overwoog of ik een ambulance moest bellen of niet. Maar kroelen helpt bij haar en binnen no time kon ze weer lachen. 

Tess probeert zich nu aan van alles en nog wat op te strekken tot ze staat en als ze je handen heeft gevonden zet ze haar stapjes door de kamer. Ze tijgert door het hele huis, wat mogelijk is doordat alles gelijkvloers is, en zo ontdekt ze elke kamer in huis, tot aan de wc toe.

Twee en een half jaar

En als we het over de wc hebben dan komen we bij Max, haar grote broer. Opeens is hij zijn status van grote broer aan het waar maken.  Kwam hij vorige week trots met zijn Play- doh krokodil aan en vertelde hij met een glunderend koppie  dat hij nu geen luier meer aan had, maar een gloednieuwe boxershort met auto's erop. De Play-doh krokodil was de beloning van wekenlang stickers plakken als hij een plas of meer op de wc of de pot had gedaan.  De nieuwe boxershort moesten we zien natuurlijk, en zijn kontje zonder luier, maar in boxershortje leek nog kleiner.

Hij was zelfs in onderbroek naar school gegaan ( je snapt dat er nog een broek overheen ging, maar dit is net zo'n geweldige overwinning als fietsen zonder wielen). Zelfs boodschappen doen en ook nog even naar het speeltuintje in een onderbroek ging goed, hoe bluf kan je zijn. En op mijn oppasdag heb ik het ook nog eens mogen ervaren hoe plots hij opeens groot is geworden. "Ik moet plassen!" Oma springt op, maar dat is onnodige paniek, want meneer redt zichzelf wel op het toilet. "Blijf jij maar hier, ik roep wel". Meent hij het nou serieus?  Maar ja, hoor, na een  "Oma!" staat hij daar naast de pot met zijn onderbroekje en zelf losgepeuterde spijkerbroekje op zijn enkels klaar om op de hoge pot gehesen te worden.  Tess komt snel aangetijgerd om het geheel te aanschouwen. En omdat er voor elk toiletbezoek met inhoud een sticker als beloning is wordt er veel geplast en gepoept. 

Een dagje met dit mannetje wat de hele dag aan een stuk door kletst maakt dat je weer helemaal vrolijk wordt. En als hij dan ook nog eens complimentjes uitdeelt is dat helemaal fantastisch.  "Wat heb je stoere schoenen, oma!".

Als Max later op de dag zijn zusje uit een boekje voorleest, op een manier waar de kleuters uit mijn klas een voorbeeld  aan kunnen nemen, vind ik dat hij al een volwassen peuter is.