Helemaal happy

Hoe zit dat als je huilt? Ben je dan per se verdrietig? Dat hoeft niet, want je kunt ook tranen van geluk plengen. Je kunt zelfs tranen produceren als je stikt van het lachen. Bij mij komt er dan water uit alle gaten, maar dat is een heel ander verhaal.

Hoe zit het bij baby's?

Aangezien die nog geen gesproken taal hebben communiceren die volgens mij de eerste maanden in allerlei gehuil. Volgens mij, hè.  Ik heb hier geen achterliggende theorie , afkomstig uit een of ander proefschrift van een beginnende neonatoloog of zo, voor geraadpleegd.

In het begin lijkt het of je baby een kitten nadoet, een klein onbeholpen katje. Honger is je eerste gedachte, als dat gestild is, en het gehuil aanhoudt is je tweede gedachte een vieze luier. Ja, vroeger zou dat een gegronde reden zijn om het op een brullen te zetten. Ik heb mijn eerste drie kids geteisterd met katoenen lappen waar een krakende plastic zak overheen ging, en ja,na een half uur in zo'n natte koud geworden ammoniakbroek te hebben gelegen gaat je  baby protesteren, en terecht!

Maar met die absorberende luiers van nu zou een baby na 24 uur nog niet het minste kikje op een vol geplaste broek hoeven geven. Dus als het huilen doorgaat heb je nog optie 3:: het is te koud of optie 4: het is te warm, of natuurlijk optie 5: de buikkrampen, of optie 6: hij zoekt genegenheid, of optie  7: hij heeft te veel, of optie 8: te weinig gedronken. Kortom: je wordt er als beginnende ouder KNETTERGEK van. En dan hebben we optie 9 t/ m optie 127 nog niet gehad.

Maar na een maand of drie raak je aan elkaar gewend. Dan gaat het net wat leuker worden en weet je ...dan mag je van je baas weer aan het werk. Dit geldt voor de moeder. De vader mag na de bevalling even de was in de wasmachine doen, de beschuiten kopen, de baby aangeven bij het gemeenteloket, de kraamtranen van de kersverse moeder drogen ( wat is er met haar aan de hand?) en dan moet hij alweer gaan werken.

Dit is zo ongeveer het verhaal van iedere baby en zijn ouders. En ook Max heeft zijn stembanden geoefend. Tot wanhoop van zijn ouders , soms.  Maar naarmate de tijd vordert is deze baby helemaal heppiedepeppie. Volkomen in zijn hum. En af en toe zo superblij dat zijn aanstekelijke slappe lach je hele dag kan opvrolijken.

Volgende week  is Max tien maanden oud. Een kereltje met steeds meer een eigen karaktertje.En die zelfs al binnenpretjes heeft. Binnenpretjes zijn voor jezelf, maar wat zijn we benieuwd wat er allemaal in dat koppie omgaat.