Logeren, deel 2
"Mag ik bij jou blijven?", vroeg Max toen hij met zijn mama en zusje Tess bij ons hadden geluncht. "Tuurlijk mag dat, Max, je kan ook blijven logeren als je dat leuk vindt".
Max was het logeerdebacle van een poos terug blijkbaar vergeten,( lees even: Logeren deel 1) want hij was er meteen helemaal enthousiast over. Dat zag hij helemaal zitten, oma voor hem alleen en vooral, het Lego helemaal voor hem alleen, zonder graaivingertjes van zusje Tess of neefje Stan.
De middag
Mama en Tess vertrokken en meteen werd al het Lego beneden uitgestald, gewoon op de lage tafel, want "Tess en Stan kunnen het nu niet in hun mond stoppen". Na een paar boodschappen samen met Max, met onder andere een nieuwe tandenborstel en een graver van Lego ( joepie!), en het zelfgekozen menu voor de avond ( kibbeling met gekke aardappeltjes, en een berentoetje) was oma exclusief voor Max. De op handen zijnde logeerpartij was niet voor Max' plezier hoor, hij deed het puur uit sociale overwegingen. Letterlijk:"Oma, gezellig, he, met mij. Dan ben je niet alleen. Anders ben je zo alleen, altijd."
De namiddag
Na een middag spelen moesten we nog even langs Max' huis voor de logeerbenodigdheden, zoals zijn konijnen en zijn eigen kussen. Bij je eigen huis aanbellen was al erg leuk en spannend. "Heb je de sleutel?". "Ja, hoor, maar we bellen gewoon aan." Helemaal leuk! Bij binnenkomst werd ik door Max in het halletje gemaand te wachten. "Ik pak zelf mijn spullen, wacht jij maar hier!". Gelukkig liep ik wel mee naar boven om de volle tas mee naar beneden te zeulen.
"Dag mama, dag Tess! Tess, jij mag morgen logeren , hoor!". En weg waren we weer. Tess in verwarring achterlatend.
De avond
De avondmaaltijd was gezellig, al was Max erg onrustig. Na het eten werd het bad ( met bubbels) volgelopen. Ook die ellende was Max blijkbaar vergeten. Lees even het blogje hierover: Watervrees. Maar deze keer verliep alles prima en spoot het water niet de hele badkamer in. "Ga ik nu slapen?". Het leek hem wel wat, tot dusver. "Nee, hoor, we gaan nog even naar beneden, even televisie kijken, en dan een verhaaltje voorlezen". Even leek het of ik een opluchting zag, want dat aanbod was toch eigenlijk nog leuker dan slapen gaan.
Het verhaal kon niet toepasselijker "Mijn beer heeft altijd wat" heette het boek. Over een jongetje wat niet wil slapen, maar dat gedoe moest nog komen.
Tandenpoetsen met de nieuwe borstel en toen in bed. Nieuwe Legograver en bekertje water naast het bed voor je weet maar nooit. Licht uit, kusje, weltrusten.
"Oma!!" Dacht ik het niet. Licht op de gang moest aanblijven en nog even plassen( nog maar eens). Weltrusten.
"Oma!! Oma!!" Waar is opa? Hoe heet jij? Waar is mama? Gaan we nog een filmpje kijken? En meer van dit soort vragen. Nu lekker gaan slapen, hoor. Weltrusten nu, Max.
Huilend: "Oma !!" "Wat is er , Max, waarom ben je zo verdrietig?" Als ik hem optil: "Ik heb mama gemist, daarom moet ik zo huilen". En na even beneden voor een slokje water en even kroelen op de bank bij oma op schoot voor de volgende poging naar boven. Maar ook dit eindigt er uiteindelijk in dat zijn mama hem moet komen ophalen. Ze neemt een heel blij kind mee naar huis, dat dan weer wel.
Bij de deur vraag ik: "Max, kom je over een poosje weer eens logeren? " Max, letterlijk:"Misschien moet ik eerst groot zijn". Wat een goed besluit!