Voorbereiden, oftewel prepareren, oftewel preppen. Daar ben ik momenteel mee bezig en dat betekent  zo'n beetje de hele dag , want mijn eten, mijn training, mijn rustmomenten en niet te vergeten mijn grote twijfeling houden mij de hele dag bezig.

Ik maak nu iedereen die ik hier ontzettend mee irriteer mijn welgemeende excuses. Loop gewoon met een grote boog om mij heen of negeer me gewoon. Want atleten in een prep zijn gewoon bloedirritant. Het zijn de grootste egoisten die er rondlopen en denken dat de zon en de aarde en de hele Melkweg om hen draaien. Nogmaals , mijn excuses.

Na 21 april keer ik weer terug op aarde en kan ik weer aan het normale leven deelnemen. 

Neem mij gerust met een korrel zout wanneer ik een foto post over mijn progressie, mijn maaltijd of mijn training. Het bijhouden van deze flauwekul geeft een soort van houvast, een controle op de fysieke verandering die gaande is. En al denk je, nou, ze krijgt gewoon weer een magerder bekkie, want mager was ze toch al, laat mij in de waan dat het ergens op gaat lijken. Want onzeker als ik ben, en die onzekerheid is heel normaal, hoor,( iedereen in deze sport twijfelt aan zichzelf en als je dat niet doet dan zie je er waarschijnlijk gewoon van jezelf al bloedmooi uit en heb je niks te twijfelen of te vrezen) maar het zou zonde van alle moeite en vooral van alle euro's zijn als jullie laten merken dat het eigenlijk vergane glorie is en ik beter aan mijn oude dag kan beginnen.

Ikzelf probeer de moed erin te houden door mezelf wijs te maken dat ik, nu ik een 6 vooraan in mijn leeftijd heb, het er in kleren nog niet eens zo rot uitziet. Maar ja, ik ga (gedeeltelijk) uit de kleren, he.

Mijn coaches vinden het te gek dat een zestiger het podium opgaat, maar zij zijn beiden de vijftig en mijn p.t. zelfs de zestig gepasseerd en kunnen niet zonder bril als het op scherp zicht aankomt. Dat zou dus kunnen betekenen dat zij mij een soort van wazig zien en dat is altijd wel mooier dan de scherpe niksverhullende foto's van Frans B.  Topfotograaf op wedstrijden, dat wel, maar met zo'n waanzinnige camera, dat zelfs elke porie te zien is. Na het zien van zijn foto's van mij heb ik altijd de neiging of om het klooster in te gaan of om zelfs tijdens grote zomerhitte voortaan als strenge moslima op het strand te verschijnen. 

Gelukkig heb ik mijn altijd positieve partner/coach/hubbie/motivator Peter en mijn wereldberoemde coach Liona , in wie ik vertrouwen heb ( moet hebben!) en de man die mijn onderstel wekelijks onder handen neemt en mij wekelijks een nogal vlekkerige pre-tanning bezorgt. Geeft niks, Richard, alle blauwe plekken zijn  voor de goede zaak. En ook in jou heb ik vertrouwen dat het beter gaat worden.

Zo, dat laatste was een klein P(r_)eptalkje voor mijzelf. Het komt goed op 21 april en het wordt beter dan de laatste keer. Gelukkig duurt het nog zeker negen weken. Wat?? Negen nog maar?? Als dat maar gaat lukken.....