Zorgverzekering

Leve de zorgverzekering!

Er gingen jaren voorbij dat ik me soms afvroeg, waarom betaal ik eigenlijk zoveel aan mijn zorgverzekering? Niet waarom betaal ik zorgverzekering, maar waarom zoveel? Maar nu snap ik het. ( Dat deed ik al natuurlijk, maar dan heb ik niks om over te schrijven). 

De afgelopen tijd heb ik al veel geld verbruikt waar ik vele jaren voor heb betaald, kan ik je zeggen. In korte tijd heb ik maar liefst negen artsen bezocht. Haha, en ik kan je zeggen, die jongens verdienen goed  hoor, en dat geld moet ergens vandaan komen. Niet van mij natuurlijk,  gelukkig niet, zeg. Maar van mijn verzekering. Ik weet niet eens wat ze kosten, die artsen die aan mij hebben gefrutseld en geknutseld, maar ik weet dat ze bij elkaar een lieve duit van de verzekering hebben kunnen declareren. 

Ik stel me zo voor dat ze allemaal een riante villa bewonen en in een dure bak rondrijden. Bij twee van de artsen die ik bezocht heb zie ik dat zo voor me. Een mooie vrouw op de bijrijderstoel en een paar knappe koters in merkkleding op de achterbank , met zijn allen op weg naar een hockeywedstrijd van zoonlief of een dressuurwedstrijd van dochterpopje. 

Twee andere artsen zie ik zo op de golfbaan rondlopen, in tegenstelling tot hun patiënten, blij met hun handicaps. Twee anderen zitten elk weekend op hun racefiets en fietsen zich het leplazerus om op tijd terug te zijn om de boot klaar te maken voor een zeiltochtje voor de volgende dag.

Eén van hen zit nog in de studieschulden en doet aan handbal en aan waterpolo. Een andere arts doet aan fitness.  En dan heb je nog een arts die ik nog niet zo goed kan plaatsen op sportief gebied, maar die wel ook zo'n vlotte babbel heeft als de twee dure bakjongens. Dus misschien zitten die gedrieën straks, als het weer kan , in de skybox van een voetbalvereniging zich tegoed te doen aan de sterke drank, en spelen ze zelf in het dokterselftal van het ziekenhuis. Voetbal, want tennis is zo elitair. En dan tel ik bij deze negen afgestudeerde artsen de artsen in opleiding niet mee. Die hebben mogen meekijken en mega veel diensten met overuren mogen draaien, maar zijn nog niet toe aan hun status van bovenmodalist.

 

 

Ik verzin dit nu even, hè. Maar dat het er negen waren in korte tijd heb ik niet zelf bedacht. Tel even mee: huisarts nr.1, internist, kno-arts, huisarts nr.2, anesthesist, chirurg, tandarts, huisarts nr.3, dermatoloog.  De chirurg en de anesthesist hebben we gehad, de internest houden we er in, evenals de huisarts, de kno-arts mag zijn lusten nog op mij gaan botvieren, maar de dermatoloog is eerst aan de beurt. Zo dan! 

Ik mag zo onderhand tot de groep van mensen gaan behoren die versierd zijn met littekens. Rottig versierd dan, maar ze vinden het er zelf "mooi" uitzien, de dokters die ze hebben aangebracht. Scarification heet het wanneer je jezelf vrijwillig deze permanente versiering laat aandoen.  Iemand opperde het leuke plan om , als ik het niet zo heel mooi vond, er een tattoo overheen te laten zetten. Ben je gek geworden?  Een tattoo? Dat dekt mijn zorgverzekering echt niet, of wel soms?