Druk leven
Als baby van bijna 11 maanden heb je het niet gemakkelijk al lijkt het wel zo. Beetje spelen, beetje drinken, badderen, beetje eten, slapen en kroelen en weer spelen. Nee , als baby van 11 maanden heb je een knetterdruk en vermoeiend bestaan. Zodra je wakker wordt begint het.
En op zo' n dag als vandaag , wanneer mijn oma op me let, is het extra vermoeiend. Ze zegt dat ze oppast, eigenlijk let ze op. Op mij voornamelijk, en dat is best vermoeiend, ja. Overal waar ik heen kruip komt ze me achterna, gek word ik ervan. En elke scheet die ik laat heeft zij al weer in de gaten en hup! dan moet mijn luier uit. Wrijft ze mijn billen ook nog eens schoon met van die koude vettige doekjes . Ik probeer er altijd onderuit te komen, maar tot nu toe is ze slimmer dan ik. Sterker niet, ha ha! Maar ze leidt me af, die slimmerik, door me iets in mijn handen te stoppen of door in mijn been te bijten. Dat is dan wel weer leuk, ja.
En als ik even niks doe komt ze weer met me kroelen. Jezus, oma, get a life! Soms gaat ze koffie maken en dan probeer ik snel achter de bank te kruipen, maar ook dat heeft ze door, zelfs toen ik stiekem een blaadje van de plant wilde proeven. Hup , uit mijn mond. Nou ja, hij smaakte toch naar niks, net als die mandarijn. Ik zat trouwens nog vol van de boterham met appelstroop en die plons melk. Bovendien ben ik verkouden en dan smaakt alles anders. De boterham , tussen de middag,. smaakte ook anders. Het leek wel pindakaas, maar misschien was het dat ook wel; ik zat ondertussen te lezen en dan heb je dat niet zo door.
Wat ook zo lastig is, is dat ze me niet altijd begrijpt. Als ik op de prullenbak mep gaat het deksel open. En wat doet zij? Ja, precies, ze doet hem weer dicht. Zo kan ik toch niks pakken, oma, snap dat dan. Dus ik mep weer en weer doet ze hem dicht. En dat zo een paar keer..Daar word je toch simpel van. Dus dan ga ik de papierbak maar vast leegmaken. Wat denk je? Stopt zij alles er weer terug in. Ja, zo blijven we lekker bezig, zeg. Ik zet de tv aan. En dan heb ik haar, hè. Want daar heeft ze geen antwoord op. Ik heb tegenwoordig mijn eigen afstandsbediening, maar die doet het niet, dus dan zet ik hem maar handmatig aan. Hahaha, en dan gaat oma weer op allerlei knopjes drukken, in paniek natuurlijk. Gebeurt niks, haha.
Op een gegeven moment was ik het ook zat dat ze steeds foto's van me nam. Dus ik dacht, geef hier die telefoon, dan zal ik er eens een paar van jou maken. Maar dat mocht niet, zo flauw.
Maar je kan wel met haar dollen. Samen oefenen en we het olifantengeluid zodat we opa een keer flink kunnen laten schrikken. Ik kan het al, maar oma nog niet. Ik moet steeds lachen als ze het weer probeert. En dat ze mijn Mercedes heeft opgevoerd vind ik wel weer heel tof.
Ja echt joh, het is gezellig met haar, maar ik ben ook blij als ik even van haar af ben en een tukkie kan doen, hoor.