"Ben je er klaar voor?" wordt er nu regelmatig aan mij gevraagd. Ik antwoord bevestigend, want ja, dit is het, meer klaar kan niet meer. Dit is het pakket waar ik het mee moet doen, maar klaar ben je in deze sport nooit, want er blijft altijd wel iets te verbeteren. Maar dit keer kan ik eigenlijk niet meer dan klaar zijn. Ik heb alles gedaan wat in mijn mogelijkheden lag. Ik heb mijn lichaam figuurlijk in handen van mijn coach gelegd: dit is het, wat moet ik doen? Jij zegt, ik doe. En zo is het gegaan. De trainingen zijn allemaal volbracht volgens het schema wat ik kreeg, en alles wat er in het gat onder mijn neus naar binnen ging was volgens de opgegeven caloriehoeveelheid en met de bijbehorende macro's. 

En dit is het wat het nu is. 

Peter had gisteren foto's gemaakt om het resultaat vast te leggen én om zijn nieuwste lens uit te proberen. Ik stuurde wat foto's door naar Richard ( mijn coach door dik en dun, letterlijk ) met het bijschrift dat Peter betere foto's maakt dan ik. De foto's die ik regelmatig naar hem moest sturen om mijn shape te kunnen beoordelen waren altijd van zeer matige kwaliteit en het was nog knap dat hij er iets aan kon ontdekken wat er verbeterd moest worden. Richard reageerde terug met "Het leest bijna alsof je tevreden bent over jezelf. Ga ik dat nog mee mogen maken?" Mijn altijd aanwezige zelfkritiek is ook bij hem doorgedrongen kennelijk. Maar Richard las het wel goed; ik ben best tevreden en een schouderklopje is dan ook op zijn plaats: goed gedaan, Richard!! U vraagt en wij draaien heeft goed uitgepakt, vind ik. 

De afgelopen dagen waren er een aantal metingen. Taille staat wisselend op 60 en 61 cm. En mijn gewicht blijft hangen op 48 kg, soms een paar ons meer of minder. Mijn huidplooimetingen kunnen niet meer afgelezen worden op de tabel, zo laag was het van de week, dus onder de 10%. Bizar laag en en de aderen die over mijn lijf lopen laten zien hoe dun mijn huid nu is. Sinds een aantal dagen zit ik hoog in koolhydraten en flink wat hoger in calorieën en dat was in het begin weer even wennen. Mijn maag vooral moest wennen en dat betekende dat ik mijn bord in twee delen, met een tussenpauze van een half uur, heb leeg gegeten. 

"Hoe voel je je?" is ook zo'n vraag die vaak gesteld wordt als mensen je zien afvallen. Ik voel me fantastisch, het proces is fantastisch,  ik eet gezond, ik train nog steeds even zwaar, ik rust goed, want het is volop zomer en dat neigt altijd naar relaxen en ik krijg support van iedereen. Dan moet je je toch geweldig voelen! Als je dan ook nog eens een blad in de brievenbus krijgt met jou op de cover en binnenin een groot artikel over jouw fitnessavontuur als 65-jarige wedstrijdatleet, dan moet je oppassen dat je je schoenen aanhoudt en er niet naast gaat lopen.