Inzending manuscript

Een aantal weken geleden meldde ik dat ik mijn manuscript naar een uitgever had gestuurd, weet je nog wel? Mijn boek, wat ik in een razendsnel tempo in elkaar gejast had. Gewoon, omdat ik niet kon stoppen met schrijven, bang dat ik de draad van het verhaal kwijt zou raken en ook omdat ik er zelf helemaal in zat.  Ik hoopte dat als iemand mijn verhaal zou lezen dat hij er ook zo in zou opgaan en niet zou kunnen stoppen met lezen. 

Van de uitgever hoorde ik niets meer. Waarschijnlijk was mijn manuscript niet interessant genoeg om er iets mee te doen. Wat ook een reden kon zijn was, dat er tijdens de lockdown meer mensen aan het schrijven waren geslagen en de uitgeverijen overstelpt werden met manuscripten. Mijn boek verdween uit mijn gedachten.

Mail van de uitgever

Verleden week kreeg ik een mail van de uitgever dat hij tot twee maal toe mij had geprobeerd te bellen, maar dat verbinding krijgen tot op heden niet gelukt was. Of het telefoonnummer wel klopte. Ai! Nee, het nummer wat ik had doorgegeven waarop ze mij zouden kunnen bellen klopte inderdaad niet. Na een nieuwe bel-afspraak te hebben gemaakt werd ik gebeld en hadden we eindelijk contact. En bij contact mocht je van deze uitgever er vanuit gaan dat er belangstelling was voor jouw gekrabbel.  Wat leuk!  Stap drie is gezet bij de totstandkoming van mijn boek, als je het schrijven ervan als stap een beschouwt en het insturen van het manuscript tot stap twee.

Inhoud

Ik was erg onzeker over het volume van het boek, maar na telling van het aantal bladzijden en het aantal woorden mag het toch wel een boek genoemd worden. De inhoud, het verhaal en de personages woonden een paar weken lang in mijn hoofd, compleet met beeld en al. Ze leefden hun leven en deden hun ding op een voor mij begrijpelijke manier, omdat ik ze kende, allemaal. Maar zou dat ook zo zijn voor de van  niets wetende lezer? Zou ik te veel verklappen, of juist te veel achterhouden? Daarom heb ik mijn verhaal bij mijn dochters achtergelaten met de vraag of ze na een paar hoofdstukken nog verder zouden willen lezen. De jongste dochter wel, de oudste dochter gaf handige tips. De uitgever heeft gereageerd, maar het beoordelende gesprek moet nog komen. 

Ik ben heel benieuwd wat het deskundige oordeel zal zijn.