Ik heb er in mijn boek "Sterk" al uitgebreid over geschreven, dus eigenlijk moet ik het niet meer doen. Maar over een moeder zijn,  je moeder missen, kinderen hebben en kinderen missen kan je eigenlijk niet uitgeschreven raken.

Op moederdag word je nog eens met je neus op deze feiten gedrukt, en vooral door de commercie rondom dit gebeuren. 

Moederdag betekent voor mij in ieder geval dat ik ontzettend blij ben met de kinderen die we hebben gekregen; het zijn de allerliefste, mooiste en sterkste kinderen die een moeder zich kan wensen. En dat geldt ook voor hun partners die ik , toen zij toetraden tot de familie, als mijn eigen kinderen beschouw. Ik ben een rijk en dankbaar mens. Bovendien bracht het me ook nog eens vier heerlijke kleinkinderen, vier wonderlijk mooie wezentjes waarover ik me telkens weer kan verbazen.

Moederdag kreeg in 1988 ineens een heel andere betekenis. Exact op moederdag werd Frank geboren middels een keizersnee, na zeven maanden zwangerschap. Het mannetje groeide niet goed in mijn buik en middenin de nacht werd besloten tot een spoedkeizersnee. Hij werd na middernacht geboren; heeft nog even geleefd, maar stierf snel daarna. Moederdag was sinds die gebeurtenis getekend.

In 2002 beleefden we een even akelige moederdag. Een paar maanden tevoren had mijn moeder te horen gekregen dat zij niet lang meer te leven had, hooguit nog een half jaar. Het zou dus haar laatste moederdag worden, haar laatste verjaardag hadden we al gevierd. De volgende bijzondere gebeurtenissen waren allemaal de laatste.

Deze verdrietige gebeurtenissen zijn herinneringen geworden. Maar gelukkig blijven de mooie herinneringen de bovenhand voeren.