En...hoppa!!

Het is 20 juni 2017, Max is 6.5 maand oud en mijnheer tijgert door de kamer met een snelheid waar je u tegen zegt. Het liefst linea recta naar de lager aangelegen stopcontacten. Die hebben een electrische aantrekkingskracht op hem. Het zet zijn ouders en oppassers weer eens op scherp. De tijd om je beker op het aanrecht te zetten om dan pas in te grijpen heb je niet. Dan zouden er al kleine babyvingertjes de gaatjes afgetast kunnen hebben. Alert zijn is het devies! Dat hij voor snelle verrassingen zou gaan zorgen hadden we al vermoed,  vandaar de aangekondigde code geel.

En niet voor niks, zo bleek vandaag. Oppastante Anouk moet vast raar opgekeken hebben toen ze Max niet overdwars achterstevoren ondersteboven in zijn bedje aantrof, maar gewoon kaarsrecht op zijn dunne wankele beentjes, zichzelf vastklemmend aan de rand van zijn ledikantje. Een vorige blogtitel "Haast" wordt bewaarheid. Max heeft haast, haast en nog eens haast. Rustig de tijd nemen om je de kunst van het kruipen op handen en knieën eigen te maken neemt hij niet. Tijgeren naar de stopcontacten gaat minstens zo snel, dus waarom je tijd verdoen met klassiek kruipen?

 Code rood

En zoals de ontwikkelingshandboeken voorschrijven: eerst zitten , dan staan, daar heeft Max ook lak aan, hij maakt zelf wel uit wat hij het eerst gaat doen. Als je staat ben je groter, zie je meer en kan je waarschijnlijk ook bij de hogere stopcontacten. Zitten doe je op schoot, in de Cosie naar Max vernoemd , de kinderstoel en de schommel.  Nee, staan dat is het echte werk! 

Ik denk dat code rood in werking moet komen. Dat betekent, stopcontactbeschermers, traphekje en bedbodem naar de laagste stand.

En nu even een blik werpen op dat lekkere zelfverzekerde smoeltjes.  Ik heb jullie allemaal weer laten schrikken, hahahaha.