Na het WK lag er een afspraak klaar voor een foto-shoot bij Ben de Jong, collega bodybuilder bij de INBA. Hij maakt mooie foto's en Peter leek het leuk om hem te boeken voor een shoot. Voor mij welteverstaan.

Nu ben ik gewend om gevraagd te worden door fotografen die mij willen fotograferen en daar naar hun idee voor de camera te poseren.

Ben vroeg: "Wat wil je voor shoot?"

"Wat wil ik voor shoot?" Hellepie, daar had ik niet over nagedacht. Geen bikinifoto's, daar had ik er al zo langzamerhand genoeg van. Geen foto's in sporttenue, die maakte ik zelf al genoeg. Maar wat dan? Geen "boudoir". Na het laatste interview had ik al opmerkingen naar mijn (ouwe) kop gekregen, dat dat geen gezicht was op mijn leeftijd. Pfff, alsof het daar iets mee te maken heeft. Wie dat vindt heeft een eigenwaarde probleem. Doe wat je leuk vindt op welke leeftijd dan ook, vind ik. Maar voor "boudoir" ben ik geen type. Maar wat dan? In de gym of in de studio? Ik wilde het simpel houden in ieder geval.

Ben: "Heb je al een moodboardje?" 

God, nee, hoort dat er ook al bij? Dus ik zocht wat bij elkaar en maakte wat fotootjes van wat ik in mijn hoofd had wat mogelijk leuk kon zijn. Die laarzen die ik in een opwelling gekocht had en nog nooit gedragen zouden nu mooi van pas komen. Het zou in de studio plaatsvinden en dan hoopte ik maar dat ik wat aanwijzingen zou krijgen, zoals ik gewend was bij eerdere fotografen. 

Ik dacht nog aan een miniprepje om mijn opkomend buikje wat in toom te krijgen, maar met een prep van een week zou het geen flikker uitmaken. Bovendien zou een iets gevuldere Willie misschien wel mooier zijn. Maar dan wel met een platte buik, dus ik schroefde toch mijn calorieën iets omlaag. Weg bulk! Ik verloor een pond, ook niet iets om blij of verdrietig van te worden.

Op de afgesproken dag van de shoot gooide ik mijn trainingsrotzooi uit mijn sporttas en vulde hem met wat ik voor de shoot mee wilde nemen. Ik twijfelde of ik mijn haar nog zou wassen, maar wist dat het dan heel slap is na een wasbeurt, dus toch maar niet. (Achteraf gezien was het toch beter geweest.)  Een beetje meer aandacht aan mijn make up dan normaal en toen konden we op pad.

Ben had zich vergist in de tijd en was een uur te vroeg en wij een kwartiertje te laat vanwege werkzaamheden aan de weg en nog even zoeken naar de locatie. Na een kop koffie konden we beginnen. 

Zo'n opstart maakt mij altijd onzeker, of het nou de eerste passen in bikini zijn, of het verschijnen vanachter het scherm waar je je omkleedt, het blijft even lastig. Maar gaandeweg voelde ik me weer op mijn gemak. Na een aantal shots was het tijd voor een ander outfitje.

Ben: "Zullen we nu die laarzen erbij pakken?"

Ik: "Okee! Leuk......uh......die staan nog thuis."