Stan is vier jaar en zit nu vier maanden op de basisschool. Het is een zwaar leven, zo af en toe, maar hij redt zich steeds beter. Het afscheid bij de deur, de lange dag met twee keer eten, twee keer buiten spelen, en dan ein-de-lijk mag hij naar huis. Maar school biedt ook verrassende zaken, zoals een schoolreisje, en zoals hij al voor mama deed met Moederdag, iets moois fabriceren. 

En nu gaat dit in de herhaling, maar dan voor zijn grote idool; zijn vader! 

Zoals elke kleuter imiteert Stan zijn ouders en in het bijzonder wil hij graag zijn vader zijn. Dus heeft hij een eigen helm, zoals papa, zijn eigen coolbox voor de lunch, eigen gereedschap, een werkbroek ( van zijn neef Max gekregen, die dezelfde aspiraties heeft, maar die hem niet meer paste) en een collega .( die rol mag zijn kleine broertje Daan spelen, al heeft hij , met zijn vijftien maanden, nog niet door dat hij "collega" is)

Vaderdag komt in zicht en op school is hard gewerkt aan een cadeau. Maarrrrrr, het is nog geheim!!! Niemand mag weten wat papa straks naast zijn ontbijt op bed als presentje erbij krijgt. En al mogen papa's op Vaderdag eindelijk eens uitslapen, het zal duidelijk zijn dat de imitatie van Stan op zondag niet ophoudt en evengoed om 6 uur naast het bed van papa zal staan.

Papa haalt hem van school op, maar al is het Vaderdagcadeautje stevig ingepakt met veel plakband en ook wat pakpapier, papa mag het NIET zien.

Dus:" Papa, doe je ogen dicht! Het is geheim." 

"Wil je het in je rugzak stoppen?"

"Ja, maar niet kijken, he."  Na enig worstelen met een cadeau en een rugzak biedt papa hulp aan: " Zal ik het doen?"

"Maar niet kijken! Je ogen dichthouden!" 

Papa, nog steeds met zijn ogen dicht: " Ik zal het heel voorzichtig doen."

Waarop Stan verbaasd antwoordt: " Maar papa, sokken kunnen toch helemaal niet breken!"

De verrassing voor zondag blijft evengoed staan. Zal Stan een sok gebreid hebben op school?