In het gesprek in december met mijn coach Richard stelde ik voor om half januari te starten met mijn voorbereiding, aangezien ik tijdens de bulk toch geen gigantische bulk aan kilogrammen had aangemaakt. "Nee, begin januari." was het tegenvoorstel. Begin januari werd een week later, maar is natuurlijk nog geen half januari.

In het wekelijkse gesprek, na de nieuwjaarswensen en het uitwisselen van de gebeurtenissen van onze feestdagen, vroeg ik: "En, wat gaan we (ik dus)  doen? Tijdens de bulk haalde ik de 2200 kcal niet eens, zal ik teruggaan naar 1900?". Maar mijn coach kent mij zo langzamerhand en weet dat ik er altijd onder zal gaan zitten, voor de veiligheid. Veiligheid van wat? Ja, dat weet ik zelf ook niet eigenlijk. Het antwoord was dan ook:" Nee, 2000! Tussen de 1900 en 2000.".  We babbelden nog even door over Pien (doodsbang voor het vuurwerk) en Pita ( zij eet afgebrande rotjes van de straat) en Lyenne met haar 20kg schijf, die op haar vinger terecht kwam en waardoor haar verlovingsring doorgeknipt moest worden! (als de donder een nieuwe ring kopen, Richard).

"Dus 1900 wordt het dan?". Het was te proberen, maar het onverbiddelijke antwoord was: "Ik zei toch 2000. Kijk maar wat het doet , de komende week."                                                                              

De week ging goed, te goed eigenlijk, zodat ik de traditionele vrijdagavondpizza niet hoefde te skippen. Ik zag deze bodems bij de Lidl liggen en het zag er goed uit, totdat ik thuis de achterkant van de verpakking las. "Stik! Dat was niet de low- calorie bodem die ik gedacht had; zo kon ik net zo goed "Pizza-Peter " nemen, zoals hij ingevoerd stond in Health. Eigengemaakt, met veel verse groenten, lekker pittig en met een krokante bodem, zoals wij hem lekker vinden. En omdat ik dan toch lager uitkwam met mijn calorieën dan met die bloemkoolbodem, kon dat ene glaasje Chardonnay er ook wel bij.

Het ene glaasje werden er twee, wat eigenlijk te voorspellen was. En zo kwam ik ruim boven de afgesproken 2000 kcal uit. En daar zat mijn goed gevulde bak kwark voor de avond niet eens bij!

Om een lang verhaal kort te maken: ik werd misselijk, niet al te erg, hoor, maar daardoor ging de bak kwark niet door en bedacht ik me op dat moment wat ik als eerste de volgende ochtend zou gaan doen.

Mijn Klein Vriend was mijn vriend niet meer en verdween in de gootsteen om niet meer in de verleiding te komen om ooit tijdens deze prep nog een slok naar binnen te gieten!