Op 18 juni kondigde ik enthousiast aan dat het "bulkseizoen" was aangebroken. Ja, tussen aanhalingstekens, want dit is nog steeds niet serieus te nemen. We zijn nu vier maanden verder en ik ben.... ( tromgeroffel!!!!) sindsdien 1,5 kilogram zwaarder. Tadaaaa!!! Dat zijn 1500 grammen. Tussentijds was de stand 2,5 kg meer dan op de startdatum, maar dat waren stuiptrekkingen. 

Eten!

Ja, natuurlijk, eten. Genoeg eten, met meer calorieën. En om dat goed te monitoren hield ik nog steeds bij wat ik at, om te zien of ik genoeg at. Vlak voor  vertrek naar Griekenland ging alles goed, dat betekent dat ik gemiddeld zo'n 52 kilogram woog. Ook niet een gewicht waarbij je kan zeggen dat je lekker aan het vreten bent geslagen.

In Griekenland kunnen ze lekker koken, is er heel veel lekker eten en vooral veel. Er zat geen weegschaal in mijn koffer, dus ik kon niets bijhouden, wat ook wel lekker was eigenlijk.  Om het verschil na de vakantie vast te kunnen leggen maakte ik deze foto.

De vakantie, c.q. familiebezoek was fantastisch. Zon, storm en regen, weer zon en strand wisselden elkaar af. We aten thuis, bij Anouk  en Alex, in restaurants, we vierden de verjaardag van Alex en ik liet het me goed smaken. We trainden en liepen en we lagen op strandbedjes. Heerlijk allemaal, maar niets haalde het bij het kroelen met dit kleine grietje natuurlijk,

Buikgriepje

Met die bulk zou het nu wel lukken. Bulk en buik, het verschilt maar één enkele letter, en daar zat nou net de kneep. De buik reageerde op de knoop in mijn maag en de darmen hadden er geen zin meer in om de boel te bewaren en loosden de hele zooi voordat ik er profijt van kon hebben. En dat een paar dagen na elkaar.  Peter deed gezellig mee, zodat de uitstapjes beperkt bleven en ons eten met voorzichtigheid gekozen werd. 

Eenmaal thuis klaarde de boel wat op en had de binnenboel de strijd opgegeven; het voedsel kon weer opgenomen worden. We voelen ons nu weer toppie, trainen weer in onze eigen gym en eten weer als vanouds. Dat betekent met meer groente en minder vlees. 

Weegschaalwantrouwen

Ik snapte dat deze grote najaarsschoonmaak me een beetje zou terugzetten in gewicht, maar na bijna een week op exact hetzelfde gewicht te blijven hangen, vraag ik me af of de weegschaal een tikkie ziek is?

Afijn, we (her-) starten de "bulk" maar weer en doen net of er geen vier maanden voorbij zijn. Even voor jullie informatie; de aanhalingstekens blijven, want heel veel wil ik niet aankomen. De BULK is voor de HULK, en zo wil ik echt niet worden. Bovendien is de bulk waarin atleten 10 kilo aankomen ver overschat. Een pond spier en 9,5 kilo vet. Meer heil zie ik er niet in.

Meten =weten

Mijn vetpercentage is toegenomen; ik merk het aan mijn kleding, en dat is prima, maar niet te veel, denk ik. Binnenkort eens meten om te zien hoe ik er echt voor sta. De spiegel zegt eigenlijk al genoeg, veel lijntjes zijn verdwenen in het vlees. Volgende week wil ik in overleg met Richard mijn schema aanpassen. Mijn jeugdig enthousiasme van net na de wedstrijden, om alles wat anders is in de gym buiten mijn schema ook eens te proberen, is weer wat gezakt. Terug naar het serieuzere werk.

Iemand reageerde laatst op een foto: Ik vind dat je er minder gespierd uitziet. Ja, dat klopt, alles verdwijnt een beetje onder het laagje vet, maar ze zitten er nog wel, hoor, die minispierballetjes.

Wordt vervolgd...