Gezichtsuitdrukkingen
Kleine kindjes ontwikkelen een eigen karaktertje met behulp van hun door papa en mama meegekregen eigenschappen en met behulp van de omgeving waarin ze opgroeien. Genetisch- en milieubepaald zullen we maar zeggen.
Dan zit ik dus soms te zoeken waar een bepaalde gezichtsuitdrukking van Max vandaan komt. Hij is nog niet zo groot en geslepen dat hij zijn "New-kid-on -the-block-face " van tv haalt. Brandweer Sam mag dan stoer zijn in het branden blussen, maar is bepaald geen machoman. Datzelfde geldt voor Bob de Bouwer. Kunnen wij het maken? Nou, geef Max een schroevendraaier ( zijn lievelingsgereedschap) of een fietssleutel en hij repareert alles waar je bij staat. En met zijn eigen boormachine draait hij zo je navel een slagje rond zodat je benen weer stevig vastzitten. En of kan Max het maken! Maar daar haalt hij zijn "mij-maak-je-niks-blik "niet vandaan.
Of zoals gisteren, toen hij met zijn mama en oma in het grote zwembad zat en helemaal gek van blijdschap werd over zoveel blote buiken bij elkaar. Lekker spetteren met mama en oma en lekker heen en weer rennen in bad ( ja, zo groot is dat zwembad dat je er zelfs een kleuterklasje een lesje aquarobics kan laten doen) en languit liggen en weer spetteren, grote pret dus. Tot hij opeens onderuit glijdt en achterover languit in het zwembad ligt. Met pet en al. Maar niet koppie onder, want zoveel water zat er niet in, gelukkig. En dan die gelaatsuitdrukking op zijn gezicht als hij weer staat! Schrik en direct gestold enthousiasme en schaamte ineen. En dan alleen dit: "Ja! " zeggen, en weer verder met waar je mee bezig was. Dan ben je met je anderhalf jaar best al een beetje cool, Spongebob!
En wanneer je denkt, hij is nu even lekker aan het spelen dus ik kan even vlug naar de wc/koffie maken/een berichtje sturen/een schone luier halen en de deur naar het terras staat open, want hij zit toch binnen.....dan krijg je een hartverzakking als je hem niet ziet zitten op de plek waar hij zat voor je naar de wc ging/ enzovoorts.
"Max! " roep je dan natuurlijk. Niks. "Max, waar zit je?" En terwijl jij in blinde paniek door het huis loopt en allerlei gruwelijke scenario's aan je voorbij ziet trekken speelt Max gewoon een spelletje met je. Want wanneer je dan naar buiten loopt en hij verscholen achter de bank van de loungeset zit te wachten tot je hem vindt, laat hij zijn allerondeugendste bekkie zien. Haha, gefopt! Godzijdank gewoon achter de bank en niet over de rand van de schutting, want hij is nog te klein om er zo overheen te kijken en dus klimt hij gewoon in de schutting om te zien wat er aan de andere kant allemaal voor spannends gebeurt, Spider-mini-man.
En er zijn momenten dat je het als dreumes gewoon heel erg onder controle hebt. Je boterham is op, je drinken binnen handbereik, je speelgoed in overvloed, je broek net lekker vol, dus dat lucht goed op en dat straal je dan uit. Geen tegenslag, alles gaat zoals het moet en alles is fijn en smooth, zoals je hier ziet. Wie maakt je wat?
Van wie zou hij die zelfverzekerdheid hebben? De Teletubbies?
