Kick off, part 2.1

Als je het vorige blogje gelezen hebt, dan zie je dat ik het er voor een eerste keer met twee kleinkindjes onder mijn hoede niet slecht heb afgebracht. Ja, duh, zal je zeggen, dat is je geraden!  Zelf vier kinderen, elke dag een groep kwetterende kleuters en dan zeuren over twee ukkies? Stel je niet zo aan, zeg! 

De tweede dag

Okee, okee, jullie hebben gelijk. Maar na 35 jaar krijg ik toch wel een bijzonder respect voor mijn hubbie, die als ik de deur achter me dicht trok om te gaan werken, achter bleef met een hongerige baby( -s) en maar moest afwachten tot ik weer aanwezig was om de baby te voeden. Kolven? Huh, wat was dat? Flesvoeding? Wat was dat? Maar een voorraadje voeding in huis had toch wel heel gemakkelijk geweest. 

Nu had ik gisteren wel voorraadvoeding in huis en een gebruiksaanwijzing over de medicatie van Tess, plus haar drinkgewoonten. Nou, die ken ik nu. Nee is nee bij haar. Maar ja, er moet gedronken worden, en liefst niet zo'n piep beetje als een half kopje. Dus oma was trots op de 100cc melk die er al lopend en wiegend en zingend in ging. En ook trots op Max , die zichzelf vermaakte met zijn klei en met zijn duplo. Maar tot zover zijn jullie bij.

"Oma?" hoor ik uit Max' kamertje. En als ik het licht aanknip zie ik een slaperig koppie met verwarde krulletjes. 

"Heb je lekker geslapen?" "Ja!" zegt hij heel stellig, en hij vertelt terwijl ik zijn slaapzak los rits dat hij zweet. En niet zo'n beetje ook! Zijn pyjama is gewoon nat van het zweet. Het zal een spannende droom geweest zijn.

De maiswafels met pindakaas waren vanochtend een hit, want hij vraagt er weer om en terloops ook maar even om Buurman & Buurman. Maar daar begint oma niet aan. En als zou ze een hand over haar omahart strijken, dan zou het een onmogelijkheid zijn om B&B op de tv tevoorschijn te toveren. Als we samen weer koekjes van klei bakken gaat de bel. Max schiet als een pijl uit de boog naar het traphekje. Wie zou dat zijn? Hee, daar heb je opa. "Huizen bouwen?" vraagt Max steevast als hij opa in werkkleren ziet. Maar opa is klaar en komt even wat drinken. Nou vooruit dan maar,drink maar op.  Het is wel "Mama's melk" , waarmee Max niet de afgekolfde melk bedoelt, maar het pak halfvolle melk, anders dan zijn volle melk.

Na Max wordt ook Tess wakker. Max, opa en ik lopen samen naar haar kamertje. Max mag het licht aandoen, maar maakt er meteen een lichtshow van, waar niet alleen ik, maar ook Tess een beetje knetter van word. Tess knippert nog wat na, maar  als het licht aan blijft,  dan jongens...verschijnt er het allerliefste lachje dat je je kunt voorstellen. Ook opa wordt getrakteerd op een lach waar iedereen blij van zou worden. 

Ik heb geleerd van vanochtend dat zij gerust even zonder  voeding kan. Anders dan haar broer, die direct wilde drinken.  Dus mag ze even rustig  bijkomen van haar dutje, terwijl ik op mijn gemak de melk op temperatuur breng. Opa gaat weer weg. En dan begin ik weer met lopen en wiegen en zingen.  "Oma! Spelen!"  "Straks , Max, Tess moet even drinken. "  Nou ja, even. Waar Max soms in vijf luttele minuten zijn fles leeggezogen had, gaat hier aardig wat tijd overheen voor ze überhaupt in de speen hapt. En als ze dat doet is het moment zo fragiel dat er geen verstoring mag optreden, want dan kapt ze er gewoon mee. "Oma! Spelen". 

Even keten

Ja, en dit zijn van die momenten waar je moet toeslaan, zal Max hebben gedacht. De keukenlade wordt opengetrokken en Max loopt met de citruspers rond. Okee, niet zo erg, laat maar even gaan. Hij heeft zijn eigen kookgerei, maar de "echte" spullen blijven trekken. Een metalen schaal komt voorbij, terwijl ik loop te wiegen en te zingen. Okee, laat ook maar even. Nog een metalen schaal en een maatkan. Vooruit dan maar, want Tess drinkt! Een kaasmes. Wat? Een kaasmes, hier met dat ding! Leg dat eens gauw terug! Gelukkig luistert hij goed en bergt het ding weer op. Een agenda, een tablet, een fietssleutel, een inbussleutel, een borsteltje,  maar zo lang Tess blijft drinken knijp ik en oogje dicht. Er komen nog wat plastic bakjes voorbij, maar Tess drinkt nog steeds, dus laat maar gaan. Op een bodempje na lurkt ze de hele fles leeg, maar hoeveel ze werkelijk binnen heeft gekregen is een raadsel, want haar shirt en rompertje zijn kletsnat van de melk. Even een boertje en mijn shirt is het nu ook, nou ja een beetje. 

"Max, papa en mama komen zo thuis, he. En die vinden dit nooit goed, hoor. Dit moet je echt snel gaan opruimen, hoor!" Ja, lekker pedagogisch om de zwarte piet bij papa en mama neer te leggen, maar ik breng het blijkbaar zo overtuigend dat Max snel alle keukenspullen weer in de la propt. Een zooitje, maar vooruit!

Dan moet Tess verschoond worden en Max mag helpen, want alleen in de kamer vertrouw ik  hem nu niet. Elk kledingstuk van Tess mag hij in de wasmand gooien. "Wasmachien" zegt hij telkens als hij weer terug gedribbeld is.  Ook goed, hoor, denk ik. Je doet je best, net als ik. En dan komen zijn mama en even later ook zijn papa thuis en kan ik de boel overdragen.