Showtime!

Iedereen die mij op sociale media volgt weet alles al, dus ik kan het kort houden.

Het was de dag van de eerste Dutch Championships van een naturel bond waar ik aan ging deelnemen in een 50+ klasse, de grandmaster bikini diva klasse. Wat een mooie titel: grandmaster bikini diva! Helaas was er geen 60+ klasse. Die zijn er gewoon niet, zestigers die willen deelnemen, nou ja, we hebben er een in Nederland, ik.

Prijzenregen

Om die reden had ik al vroeg in de wedstrijd mijn eerste prijs binnen, een fotoshoot. Vanwege die leeftijd, haha.. En ik dacht nog dat mijn wedstrijdnummer kwalijke gevolgen zou hebben die dag. Het bleek een geluksnummer, nummer 13.

Anouk belde de dag ervoor dat ze toch mijn make up kon doen. Ik was zo blij, want zij kan dat als geen ander! In ieder geval veel beter dan de make up die ik oorspronkelijk op de dag van de wedstrijd daar ter plekke zou laten doen, maar toch niet door kon gaan , omdat de visagistes agenda al vol zat. 

De registratie ging vlot. We hadden een heerlijke backstageplek. Stephan en Marcella kwamen me toejuichen. En mijn coach was aan mijn zijde en de andere coach had contact met ene, dus alles was volledig onder controle en ging goed. En dat is prima voor mij. De tanning ging op tijd ( ik moest wel vier keer terug vanwege vergeten plekjes, maar ook dat ging vlot)

Na de eerste ronde werd ik gevraagd om mee te lopen om een zonnebril te showen van een exclusief merk. Het was even oppassen dat ik mijn nek niet zou breken op het trapje voor ik op moest, want de zonnebril was echt goed! Maar ook dit was echt leuk .

 Time to shine

Toen werd het tijd om mijn t walk nog eens door te nemen met de coach en nog eens op te letten wat ik niet moest vergeten.

De arm gewoon laten hangen, billen NIET! aanspannen achter, benen WEL! aanspannen voor, schouders op, hoofd op, hand iets gedraaid, knieschijven naar buiten, rug wijd maken. En dat allemaal tegelijk bedenken in de minuut dat je op het podium staat. Op een gegeven moment ga je er gewoon melig van worden.Of het kwam door de  Amaretto, want die was al lang op. 

Okee, we moesten op en dus weer even serieus nu. Kregen we te horen dat we het kort moesten houden, dus geen quarterturns, maar gewoon twee poses. Kijk, en dan gaat het draaien in mijn hoofd. Hoe had ik het bedacht? Hoe ga ik het nu opeens doen? En toen vergat ik gewoon alles waar ik in die ene minuut allemaal aan moest denken. 

Nummer 13, geluksnummer

De prijsuitreiking kwam en ik was er van overtuigd dat ik in ieder geval geen eerste zou zijn.De t walk had ik verprutst, dus misschien derde of tweede, alsjeblieft niet weer laatste. Ja, je doet het voor jezelf, voor de verbetering die je hebt bereikt, maar toch..  Laat ik nou wel eerste worden! Ik was zo verbaasd. Vonden ze me zo goed? Blijkbaar. Toen was ik alleen maar verbaasd, nu heel blij.

En ja, ze vonden me blijkbaar zo goed dat ik op de reservelijst sta voor het WK voor diegene voor wie de kosten betaald worden. 

Nummer 13 is zo'n ongeluksnummer niet, hoor. Oh ja, die mooie exclusieve zonnebril krijg ik ook nog, omdat ik eerste ben geworden.

De volgende dag telefoon uit Barcelona, felicitaties en bloemen van de kinderen. Wat een weekend wat dat, joh.