Tess, 6 jaar
Tess is nu al een paar dagen zes jaar oud en er zijn twee feesten geweest. Twee feesten, waarvan haar echte verjaardag op een schooldag met traktatie voor de klasgenootjes en de juf, cadeautjes van papa en mama en broer Max. En een paar dagen later haar verjaardag voor familie en met nog meer cadeautjes, taart en zingen, kaarsjes uitblazen en genieten.
En genieten deed ze. Het is zo leuk om te zien dat naarmate de kinderen ouder worden ze elk jaar bewuster worden van alles om hen heen en weten hoe de zaken horen te verlopen, zoals een verjaardag. Die begint met wakker worden van voor jou zingende gezinsleden en cadeautjes op bed. Trakteren op school op een traktatie die je de dag ervoor samen met mama gemaakt hebt. Dit jaar waren dat spiegeltjes gemaakt van een ronde melkliga op een steel van lange vinger. ( leuke tip voor alle toekomstige jarige prinsessenkinderen). En 's avonds kiezen wat je wilt eten natuurlijk. En deze keer was Tess super-jarig-blij dat ze koos voor hamburgers, door papa zelf gemaakt, want die zijn het lekkerst. En hier deed ze iedereen een plezier mee, Max, papa en mama.
Ze mocht eerder al eens kiezen wat er gegeten ging worden na het behalen van een zwemkleurtje (goed voor de volgende zwemronde) en koos toen voor haar lievelingsgerecht spaghetti. Maar ook "omdat Max dat vies vindt!" 🤪
Maar nu was het feest voor IEDEREEN.
Tess is nu zes en zit in groep drie, leest al een beetje, en is duidelijk een jaartje ouder. Wat ze later wil worden is al bekend en haar opleiding is al in volle gang : kapster én moeder.
Als ik haar zie raggen op het poppenhaar om de klitten eruit te werken dan zie ik een echte kapster; die hebben ook geen ontzag voor hun klanten. Even doorbijten en dan wordt het echt mooi. En met glittergel lukt het altijd om er iets moois van te maken.
Maar als ik haar bezig zie met haar poppenkind dan zie ik een lieve, zorgzame mama. Die superblij is met alles wat iedereen, niet voor haar, maar voor haar kind gegeven heeft. Dolblij omdat dat zo leuk, schattig en handig voor haar kind is.
En als ik haar zie spelen met haar pop en met alle nieuwe dingetjes die ze gekregen heeft, zou ik zo weer kind willen zijn. Weer even poppenmoedertje zijn en genieten van al die mooie spulletjes voor de pop. Haar in bed leggen, een schoon luiertje omdoen, haar voeren terwijl ze in haar kinderstoeltje zit, nieuwe kleertjes aantrekken, haar een speentje geven als ze "huilt", haar in de draagzak meenemen of voor op de fiets in het stoeltje rondrijden. Geweldig, en je dan een trotse mama voelen. Tess is in opleiding en nu al geslaagd voor mama.
Gelukkig heb ik dit poppenspel vier keer kunnen spelen met echte kinderen en het trotse gevoel is nooit weg gegaan.
Dus ik zou zeggen, ga zo door , Tess!
