Overleven

Verplaats je even in de tijd. Reis even een x aantal jaren terug naar de tijd dat je net vier was geworden. Oef, lang geleden, he? En stel je dan het volgende even voor.

 

Vier jaar, hoera!

Je bent nog maar net vier jaar en volgens je ouders ben je nu "groot". Je snapt zelf ook wel dat papa en mama nog veel groter zijn, maar dat doet er niks toe; het leven draait niet om je ouders , maar om jou. De zon, de hemel en aarde draaien allemaal om jou. En nu je "groot" bent mag je naar de BASISSCHOOL. Nou, dan weet je wel hoe groot je bent!

Voor je vierde verjaardag heb je schoolbenodigdheden gekregen die onmisbaar zijn voor een goed schoolbezoek, zoals een rugzak, een drinkbeker en lunchtrommel, en dan natuurlijk met jouw favoriete design, laten we zeggen Cars, Hello Kitty voor nu,  of Pipo de Clown of Swiebertje voor toen jij vier was. En dan is het zover, je gaat voor het eerst voor "echie" een hele dag naar school! Jippie!!

Je bent zo stikzenuwachtig dat je geen hap door je keel kan krijgen 's ochtends en van die kriebels in je buik moet je op het moment dat je moeder je net in je jas gehesen hebt nog plots poepen ook. Je moeder mopperend in de gang en sinds je gisteren geleerd hebt om je kont af te vegen lukt dat zelfs met de halve wc rol nog niet eens goed, en omdat je ook je handen nog moet wassen, moppert je moeder nog even door dat je moet opschieten.

 Naar de basisschool

Op een holletje naar de BASISSCHOOL! Bij het schoolplein aangekomen is er geen kind te zien. Is de school dicht? Nee, alle kinderen zitten al binnen in de klas en dus moet jij in je eentje die hele grote kring door om naar je stoeltje te lopen, terwijl een kindje door de klas roept "Jij bent te laa-haat!"

De juffrouw is wel lief, maar jij vindt mama op dat moment net even liever en jij wil eigenlijk meteen weer met haar mee naar huis. Maar die vlieger gaat niet op. De juf en mama spannen samen, want de juf zegt dat mama gewoon naar huis kan gaan ( zonder jou!) Er komt een dikke prop in je keel, maar je houdt je goed. 

 

 It's a hard life

Het boekje wat de juf voorleest interesseert je geen bal; is het nog geen tijd om weer naar huis te gaan? Ja!! Want alle kinderen halen hun jas uit de gang. We gaan naar huis! Maar mama is er nog niet en je mag niet alleen oversteken.....

Welnee, we gaan met zijn allen naar buiten om daar met leuke dingen te spelen. Je ziet een mooie fiets, maar een ander meisje is je voor. Die andere fiets dan maar, maar een  jongetje duwt je er gewoon vanaf. Dan geeft de juf je een driewieler. Vooruit dan maar. Maar tot fietsen kom je niet, want er is zoveel te zien op dat plein. Een oudere behulpzame kleuter die dit ziet geeft je een flinke zet, maar omdat je de stuurtechniek bij zoveel snelheid nog niet beheerst klap je met driewieler en al tegen de zandbak. Je schrikt je rot en van de schrik rollen de tranen over je wangen. "Baby!"roept iemand. Groot ben je, geen baby!(slik) 

Even doorbijten om de ochtend door te komen. De middag wil je al minder graag richting school en de volgende ochtend heb je echt buikpijn. Echte pijn, hoor. Maar je moeder is ook erg blij dat je al "groot" bent en brengt je gewoon toch naar school. Daar mag je je tranen op de schoot van de juf drogen en het snot in een hard papieren handdoekje snuiten.

Nog twee dagen afzien, dan capituleer je... 

 

Het is de eerste tijd  voortdurend watertrappelen met je wijsvingers boven water om te overleven. Was dit de BASISSCHOOL waar je zo naar hebt uitgekeken?

Het valt soms tegen, deze nieuwe status van kleuter.