Als ik oppas doen we de gebruikelijke dingen, Max, Tess en ik. Meestal is het niet veel bijzonders, maar er zijn altijd van die dingen die de oppasdag wel weer heel bijzonder maken.

De opstart

We starten de dag op ons gemakje op door gezellig tegen elkaar aan op de bank naar het kinderprogramma van Zapp te kijken. Af en toe kruipt ofwel Max of Tess op schoot waardoor er even gekibbel ontstaat , omdat ze allebei menen dat ze er  recht op hebben. Om het probleem op te lossen geef ik ze allebei één been van mij , wat betekent dat ik al vroeg in de ochtend aan het rekken ben vanwege een spreidzit op de bank. Maar niets mag dit gezellige momentje verstoren, dus je doet als oma wat nodig is. 

Als "Buurman & Buurman" hun knulligheden hebben gehad gaat de tv uit en is het ontbijt ook al genuttigd. 

Het belooft een mooie dag te worden en dan moet de ochtend goed benut worden, want het middagprogramma is vanwege het middagslaapje van Tess een thuisprogramma.

De verzorging van plant en kind

Het is nog vroeg als we besluiten om de "thuisspeeltuin" te bezoeken. De "thuisspeeltuin" was al voor de hele coronatoestand opgericht en biedt plaats aan een hele kleuterklas met zijn zandbak, waterbak, wip, schommel, grasveld, driewieler, loopfiets, trampoline en allerhande klein materiaal waarmee kleine kinderen zich kunnen vermaken. En daaronder vallen ook de talloze bakken en potten met planten. Max weet dat daar water in gegoten moet worden, Tess denkt daar zand bij hoort, gezien de vele hoopjes zand in de potten.

Gedrieën voorzien we de dorstige planten van water, een werkje wat ze vol overgave uitvoeren. Tess' maillot wordt drijfnat, maar wat zou het, de planten hebben dorst. En wij ook, trouwens.

Na de koffie van oma, het fruit van de kinderen en de poep- en plasmomenten maken we ons klaar om naar het park te fietsen.

Op stap

Max en Tess duiken de kast in om schoenen uit te zoeken wat nog de nodige overredingskracht van oma kost om straks in het park door de andere parkgangers niet als jongdementerende  grootmoeder te worden aangezien. Max kiest snowboots en Tess met haar maillot voor sandalen. Na wat grapjes over sneeuw en een vraag waar die mooie nieuwe schoenen van Tess toch zijn zijn we eruit. Al moet onze kleine diva nog wel haar tas pakken. Daarin gaat haar zonnebrilletje, haar onafscheidelijke knuffelhondje en een mutsje van de pop. Zo, we kunnen.

Fietsen met twee kletskousen is anders dan met één. Tess praat nog niet echt, maar roept iets bij elke motor, vrachtwagen of bus die we voorbij zien komen en achterop stelt Max duizend vragen waarbij mijn antwoord in de wind verloren gaat zodat hij zijn vraag herhaalt en ik ondertussen Tess beantwoord op haar kreetje bij een grote vrachtwagen. "Wat zeg je, oma?"( achterop) "Ja, geweldig, Tess, groot, he?"(voorop) "Wat zei je nou, oma?" ( achterop) "Ik had het tegen Tess" "Oh,..maar waarom staat die hoogwerker daar?"  Enzovoort...

In het park kan niks meer wat dieren betreft. Knabbelden de geiten vroeger aan je kleren terwijl je ze stond te voeren, nu liggen ze apatisch te wezen in het gras. Een enkeling komt nog nieuwsgierig naar het hek in afwachting van wat sensatie in de vorm van verboden voer, maar aangezien ze snel door hebben dat het er weer niet inzit keren ze snel om. De kippen zitten opgesloten achter een hek. 

"Kunnen kippen vliegen, oma?" Deze zijn zo doorvoed, die hebben niet eens zin om op het hek te klimmen. En als ze gekieteld worden met een strootje door twee enthousiaste peuters lopen ze mopperend kakelend weg.

De speeltuin biedt meer vertier lijkt het. Maar de glijbaan van roestvrijstaal is gevaarlijk heet geworden evenals de stangen om je aan vast te houden bij de wiebelbrug, dus blijven het zand, de schommel en de trampoline over. Laten we dat nou thuis ook hebben.

"Ik heb dorst!" Ik ben vergeten om wat te drinken mee te nemen en ik zie alle andere kinderen pakjes drinken aangereikt krijgen van hun moeders en oma's. "Mama vergeet nooit wat" Okee, we gaan. "En thuis krijgen jullie lekker wat te drinken en een boterham."

Na de boterham heeft Max grootse plannen met zijn duplo en daar kan hij zijn zus even niet bij gebruiken. "Ga jij maar een boekje voorlezen aan Tess" Een superidee, want Tess duikt meteen de boekenkast in en komt met drie boekjes terug, onverdeelde aandacht van oma en de schoot voor haar alleen.

De vlieg

Dan is het tijd voor Tess om te gaan slapen en Max wil niets liever dan dat, dus helpt hij mee haar knuffelhondje zoeken, doet de gordijnen op haar kamertje dicht, geeft zijn zus een kusje en duwt mij vast haar kamer uit, sluit haar deur "Weltruste, Tess!"  Zo, oma is nu van hem alleen en dan mag wat hem betreft lang duren. 

We spelen buiten in de "thuisspeeltuin", we kliederen wat met water en zand, Max springt en duikelt op de trampoline, laat een zware emmer met zand op zijn teentje vallen en dan hoeft het even niet meer. Met een pleister op zijn beschadigde teentje spelen we binnen verder. 

Als Max een vlieg ziet op het raam en ik al een vliegenmepper zoek , pakt hij hem rustig van het raam en zet hem op zijn arm. Mijn ogen vallen uit mijn kassen. De vlieg wandelt over zijn arm bijna zijn mouw in. Hij pakt hem op en zet hem weer op zijn arm. "Hij is mijn vriend". Dat kan je wel zien, ja. Maar de vriendschap zit niet diep blijkt later. Max loopt naar buiten om de vlieg buiten vrij te laten. Komt even later terug met de mededeling:" Ik heb hem buiten pakot gemaakt, anders vliegt hij weer naar binnen". En wij, insiders, weten dat , ondanks zijn uitgebreide woordenschat er één haperend woordje hardnekkig aanwezig blijft, want pakot betekent gewoon kapot!

Een gewone vrijdag, maar zo bijzonder, elke keer weer...