Werken in het onderwijs kan best intensief zijn.

Er zitten soms echt "tropenjaren" tussen, afhankelijk van de groepsgrootte of het karakter/gedragsprobleem/leerprobleem van de leerlingen of combinatie van al deze factoren, en dan is het heerlijk om weer even los te weken van je klas, de school en de kinderen doordat het "alweer?", ja alweer! vakantie is.

Jaloers? Dan had je ook maar een baan in het onderwijs moeten zoeken. Voor de mensen die denken dat de juf of meester vijf minuten later dan de kinderen de schooldeur achter zich sluit en huiswaarts gaat, moet ik zeggen dat dat een sprookje is. In het onderwijs maak je gewoon kantooruren of langer. Het enige voordeel van werken in het onderwijs is de vakantie die met regelmaat gevierd wordt. Althans , dat geldt voor de leerkrachten. De ouders zien de vakanties vaak als een bezoeking en zijn blij als die weer voorbij zijn.

Maar het is voor mij dus bijna vakantie, JOEPIE!!

Bijna? Huh, denk je, hoe kan dat? Je werkt toch niet op de dag dat je moet oppassen? Ja, dat MOET ik wel, want morgen is er een verplichte studiedag, waarbij ik aanwezig moet zijn. Compenseren kan niet, want alles klopt als een bus als ze je voorrekenen hoeveel  uren je les- en nietlesgebonden dient te werken bij de bij jouw horende werktijdfactot, de wtf. En of jij op die dag voor je kind, kleinkind, dementerende ouder, de hond van de buren of je eigen paard zorgt doet er even niks toe. Aanwezigheid is verplicht!

  Ja, lullig als jij een dag minder gaat werken, omdat je net een baby hebt gekregen waar je van wilt genieten. Ik snap het wel en ik snap het ook weer niet.Ik heb even geen zin om uit te leggen wat ik er wel aan snap, maar ik kan je zeggen dat het niet- te- begrijpendeel veel groter is .  Maar goed,even terug naar de vrije dag waarop ik wel moet werken; ik had dus een probleem. Aan de papa of mama van Max vragen of ze omwille van mijn baas een vrije dag wilden nemen ging mij te ver. Je zal het krijgen hoe je het hebben wil dacht ik, ik neem Max gewoon mee. "  Overmacht, ik kon niks regelen." 

Maar aangezien ik morgen naar twee schoollocaties moet, vond ik dat ik het Max niet kon aandoen. Dus heb ik de back-up ingeschakeld; enthousiaste tante Noekie komt voor oma invallen. JOEPIE!!  Voor een half dagje, want ik hoop vroeg klaar te zijn. En alleen als er geruild kan worden voor de dinsdag. Ja, dahag, ik ga voor mijn werk toch geen seconde Max opgeven, kom op, nou. Dinsdag dus weer:JOEPIE!

Vanmiddag fietste ik huiswaarts langs het speeltuintje vlakbij Max's huis, en wie zie ik daar op zijn nieuwe Adidasjes rondstappen? Hij had mij meteen in het vizier en het is dat ik, ondanks verwoede pogingen,  het hem nog steeds niet heb horen zeggen, maar anders had hij hard OMA! geroepen. Die big smile , vanonder zijn wintermuts met flappen, is hartveroverend en maakt je dag altijd van goed naar best.

En Max, ik doe hetzelfde hoor; als ik je niet ga zien dan eet ik van ellende ook mijn schoen op.