Logeren

"Kom je een keertje logeren, Max?", vroeg ik een poosje terug. Het idee leek Max wel wat, maar de gelegenheid had zich nog niet voorgedaan. 

Gisteren was het zover, Max zou komen slapen. Ik had al voorzorgmaatregelen getroffen; de bodem van het door meerdere kleinkinderen gebruikte ledikantje op de laagste stand gezet. De lakentjes verschoond, de verschoninkjes gecheckt en de peutertandpasta klaargezet. 

En daar kwam hij, parmantig stapte hij naar binnen:"Ik kom logeren!". In de grote boodschappentas zaten zijn twee konijnenknuffels ( de lieveling en de reserve), zijn kaplaarzen met lichtjes ( zijn "werkschoenen"had hij al aan, want hij had gehoord dat opa in de garage bezig was, vandaar) zijn toilettasje met zijn tandenborstel , twee handpoppen, onderbroekje en sokken. 

Het afscheid van papa, mama en zusje Tess verliep soepel, maar dat is het op werkdagen van zijn ouders ook. Maar al gauw was hem niet duidelijk waarom Tess eigenlijk gewoon met papa en mama mee naar huis ging. En dat mama moest werken geloofde hij ook niet. "En papa dan? Waar is hij dan? En Tess? " De simpele uitleg dat hij was uitverkoren om een nachtje bij opa en oma te mogen slapen beantwoordde hij zoals meestal met "Oh..".

Eten

Het eten beviel hem bij nader inzien toch wel, al vroeg hij even naar de frietjes, die we op zondag met zijn allen vaak eten. Maar de macaroni die hem eerst niks leek heeft hij achter elkaar opgegeten. En dan past daar opeens ook geen "zondags ijsje "  meer, maar vroeg hij om kwark met "Heb je besjes?" als toetje. 

Na het eten was het dollen met opa met een plastic kakkerlak en door de commotie en het gieren van de lach plaste hij pardoes in zijn broek. "Geeft niks , hoor Max, oma heeft genoeg droge broekjes liggen, kies maar uit".

Spelen

En zo loopt er dus even later een kleine man in korte broek met kaplaarzen naar de speeltuin, die we nog even bezoeken, zodat we zeker weten dat alle energie voor de nacht eruit is. Tijdens de klim in de touwbrug verliest hij één van zijn , toch wel iets te grote laarzen, en dat is gewoon weer heel grappig, Als een echte Sam de Brandweerman laat hij zich aan de glijpaal naar beneden glijden. We sloffen weer naar huis en kijken naar Buurman en Buurman.

 Bedtijd

Tijdens een ander, inderdaad saai, tekenfilmpje zegt hij "Zullen we gaan slapen?". Na een ochtend in de dierentuin met papa, mama en Tess en een vijfminuten-dutje op de terugweg naar huis is deze dappere knul best wel moe. 

Dus plassen, tandjes poetsen, slokje drinken, nog even alle slaapkamers bekijken, even op de hometrainer.Nog een keer plassen. Wat is dat? Een koffer, Max. Pak hem eens. Nee, Max, het is nu bedtijd. Oh..  En nog een keertje poepen, nog even proberen om te spelen, maar dan is oma onverbiddelijk. En hij gaat lekker liggen met zijn twee konijnen . Het muziekdoosje laten we spelen,( bedoeld voor de allerjongsten , met vooral een  verdovende werking op Stan) en jawel hoor,  na een paar kussen kan ik  de deur dicht trekken. Ik blijf nog even luisteren en hoor het muziekdoosje na een ferme trek aan het touwtje nog eens gaan. 

Eenmaal beneden durf ik niet te zeggen, dat ging goed.

"Oma!".