Check up
Paar dagen terug heb ik een check up gehad bij mijn coach. Welke coach? Ja ik ben in de riante omstandigheid dat ik me mag laten begeleiden door twee coaches die mijn hoedanigheid in de gaten houden. Hoe goed kan je het hebben als atleet? Samen met mijn coach, chauffeur, hubby en motivator reed ik naar Rotterdam, naar mijn coach-specialist en moeder aller bb atleten.
Wat gebeurt er dan? Nou, zij heeft genoeg aan een kritische blik op mijn lichaam. Geen meettang, geen weegschaal komt eraan te pas, alleen haar ogen. En...nu komt het! ...een lamp! Want het is natuurlijk gewoon donker in de kleedkamer, dus gaat het licht aan en dan mag ik, alsof ik op Schiphol door de scanner moet , precies onder dat naar beneden stromende felle ledlicht gaan staan. Er gebeurt niets, ik kom niet onder stroom te staan, geen koude douche plotseling ( die kwam later), alleen die blikken van mijn twee coaches.
Het is dat het koud was in de kleedkamer, anders zou het zweet je uitbreken. Weet je wel hoe erg het is als je ONDER een lamp staat? En dan heb ik het over nietsverdoezelend fel wit hard crimineelverhorend licht. Al zou je zulk licht langs een superstrak gestuct muurtje houden dan zou de klant zijn factuur niet willen betalen wegens oneffenheden.
En om die oneffenheden ging het. Het kijken duurde uren en uren, in het echt minuten natuurlijk, maar ik ken mijn onderdanen, met twee benen, mijn zestig jaar oude benen. Ik kan er verhalen over schrijven, dat weet je. Ik werk er hard aan om de boel glad te stucen. Piepend breng ik nog uit dat Richard verbetering ziet, maar daar hebben mijn coaches geen oren naar. Zij zien iets anders. Ik sta erbij met een blik van, ik kan er niks aan doen, sorry.
Het verlossende woord wat de ellende eindelijk verbreekt komt eruit: ik ga je hoger zetten! Wat niet betekent dat ik nog op een trapje moet klimmen, maar dat mijn voedingsschema wordt aangepast. Ik mag al gaan laden. Voor niet-ingewijden: ik mag ( nog, en weer) meer gaan eten. En dan hou ik weer van haar, mijn lieve coach Liona! Paasbrunch, here I come!
De koude douche viel toch nog toen we weer naar huis reden. Het is dat ik een langdurige liefdesrelatie met mijn andere coach heb dat ik het zijn eerlijkheid vergeef, want hij verklaarde dat het er heel erg uitzag. Onder dat licht, zei hij erbij, maar dat hoorde ik maar amper. Ik had er nog een foto van willen maken, zei hij. Allemachtig! Gelukkig is er ook nog ander licht. Het allesverdoezelende mooie avondlicht. En normaal post ik geen foto zoals dit, maar om mijn deelname niet meteen te annuleren kijk ik maar vaak naar deze foto.
