Verhaaltjes

Al sinds ik kan schrijven  maak ik verhaaltjes. Van de verhaaltjes maakte ik vroeger boekjes door de boel van illustraties ( zelf gemaakte tekeningen) te voorzien en de boel aan elkaar te nieten. De verhaaltjes werden ook "verfilmd" , want we speelden dit ook na, mijn vriendinnetje en ik. Wij hielden er een levendige fantasiewereld op na. De boekjes werden een reeks van verhalen , getiteld  "April en Daisy"  April en Daisy waren twee geheim agentes, á la James Bond, zal ik maar zeggen.  April was mijn codenaam en Daisy die van mijn vriendinnetje. Wij onderhielden contact met onze hoogste baas door in een parfumflesje te spreken. De voorloper van de mobiele telefoon eigenlijk. Wij hadden in onze kleine, door onze oma's afgedankte , damestasjes een minipistool. Met klappertjes weliswaar, maar daar deden wij niet aan. Bovendien had ik het pistooltje van mijn broertje gepikt en als ik met geluid zou schieten zou ik hem kwijt zijn, kan je donder op zeggen. Onze missies waren altijd van het allerhoogste topgeheim. Daarom slopen wij ook door het huis, altijd gefocused op mogelijk gevaar.  Ik heb geen idee wat de inhoud van de verhalen was, want ik ben ze kwijtgeraakt, maar geloof me dat ze toen voor een negenjarige best spannend waren.

 Manuscript in mailvorm

Ergens ligt er in een kast nog een uitgeprinte versie  van een manuscript wat  ik in mailvorm schreef en wat ook schrijfsels waren die volkomen uit mijn duim gezogen waren. Over een familie met allerlei krankjoreme mensen, maar waardoor je wel lekker je fantasie op hol kon laten slaan. Er zat geen kop en geen staart aan, maar ik geloof dat sommige delen wel humoristisch waren. Nou ja, voor mij in ieder geval wel, als ik het me herinner.

 Dagboeken

In opbergdozen heb ik  talloze dagboeken liggen. Over mijn liefde waar ik uiteindelijk mee ging samen wonen, kinderen mee kreeg en trouwde. Ja, in die volgorde. Dikke dagboeken vol over de babyjaren van de kinderen. En dan niet alleen, maar ook, de standaardboeken die je maar hoeft in te vullen en die je in de boekwinkel koopt, maar vooral veel  handgeschreven belevenissen van toen. Het teruglezen brengt de tijd weer terug, heerlijk.  En ik had ook nog een aantal dagboeken over mijn puberjaren, maar die heb ik weggegooid. Ik bedoel, stel dat als ik dood ben, mijn kinderen mijn huis leeg moeten halen en dan lezen hoe ik vozige dingen uithaalde met toenmalige vriendjes. Nee, dank je.

Blogjes

En toen kwamen de blogjes natuurlijk. Op een eigen website zodat ze voor het nageslacht naleesbaar zijn.  Het startte met blogjes over mijn avonturen met Max( mijn eerste kleinkind en mijn  grote inspiratiebron) , en breidde zich uit met fitnessblogs, blogs over mijn kijk op kinderen en het onderwijs en natuurlijk met de komst van Tess ( het zusje van Max) en Stan ( de zoon van mijn zoon) kwamen er verhalen bij. 

Boek

Ik vind lezen leuk, heel leuk. Maar soms lees ik een boek en dan denk ik , heel arrogant, dat zou ik beter doen. Ja, arrogant, want mijn schrijfsels barsten van de taal- en stijlfouten en een echte roman heb ik nog nooit geschreven. Ik lees ook vaak boeken waarvan ik denk, wat ontzettend knap dat je zo kan schrijven, een verhaal zo knap in elkaar kan zetten. En dan is het net als met bepaalde oefeningen, dat wil ik dan ook proberen.  Dus zo'n week of acht, negen geleden ben ik aan de slag gegaan en heb een verhaal geschreven met een kop en een staart, vol fictie, van bijna 200 bladzijden.  Het moet hier en daar nog bijgeschaafd worden, maar ik ben er redelijk tevreden over.

Volgende week starten de scholen weer en ik begin het nieuwe schooljaar met een extra vrije dag.  Wat ga ik doen op die vrije dag?

Ja, juist!