Wat een kreng is dat virus, zeg! Het heeft gewoon een mentaal spelletje met mij gespeeld en nog gewonnen ook, de etterbak!

Allereerst bezorgde het me ( ons) een flinke longontsteking in zijn vroege heersingsdagen van januari 2020, althans, het laat ons eerst geloven in een gewone longontsteking. Maar, haha, gefopt! Wij waren misschien al als eersten aan de beurt voor een kennismaking met Mr.Fuckingklotecovid.  Vervolgens heerste het over de hele aardbol. Elke tirannieke dictator zou jaloers zijn op zo'n snelle wereldverovering. Een wereldwijde Survival of the Fittest-test. Buiten het fysieke spelletje wat het virus met ons speelde was er het mentale spelletje. Voor degenen die dachten onoverwinnelijk te zijn in de strijd tegen dit virus was dit een harde dobber, want zij achtten het noodzakelijk zichzelf constant moed in te spreken door te blijven schreeuwen tijdens protestdemonstraties. Dat het ze niks deed en dat ze zich niet druk maakten en dat niemand zich druk hoefde te maken, want dat deden zij wel tijdens hun schreeuwprotesten.  Ondertussen deed het virus gewoon waar hij zin in had en verwoestte hier en daar wat, dunde hier en daar de bevolking wat uit en keek niet op een oudere min of meer en zelfs niet op fitte of gezonde mensen. Er moest geheerst worden! En wat ik al zei, het was nogal een mentaal dingetje, want je wist nooit wanneer jij aan de beurt zou komen. Stond je bovenaan zijn lijstje of telde je gewoon niet mee? De angst nam bij iedereen toe.

Vooral de zieken, zwakken en ouderen werden het eerst en het zwaarst geraakt door dit onzichtbare gevaar. Werd je niet lichamelijk ziek door Mr. Fuckingklotecovid, dat pakte hij je wel door je in eenzame opsluiting te plaatsen tot hij tijd voor je had. Hiervan werden mensen zo ziek dat ze soms zelf besloten er een einde aan te maken. Missie geslaagd, moet het gedacht hebben, weer een paar slachtoffers erbij. En buiten de verwoestingen aan het front in de ziekenhuizen zorgde het voor verwoestingen op allerlei fronten. Landen gingen op slot, verkeer ( te land , ter zee en vooral in de lucht) kwam lam te liggen. Mensen in de zorg raakten uitgeput, anderen verloren hun baan of bedrijf. De lucht werd schoner, maar wie er met zwakke longen uit een coronacoma kwam had er evengoed weinig aan; zij hadden waarschijnlijk een levenslange straf opgelegd gekregen van MR. FKC ( niet te verwarren met KFC, ook niet al te gezond, maar minder verwoestend) door verder te moeten met slechte longen.

Maar om weer even terug te komen op mijn persoonlijke situatie, mijn persoonlijke strijd met dit virus. Zoals ik al zei, misschien hadden wij het al gehad? Wie zal het zeggen, de verschijnselen waren vergelijkbaar met de verschijnselen die ik de afgelopen dagen heb ervaren. Maar toen wisten we van nog geen virus af, dat kwam in februari pas binnen. Tot aan oktober was het gedonder om maar gevrijwaard te blijven en zo gezond mogelijk te blijven. Dat doet toch iedereen altijd eigenlijk? Of niet soms?

In oktober veranderde mijn verhouding met het virus  en vanaf december had ik een haatverhouding, nee een oorlogsverhouding met Mr. KFC. Voor wie de redenen nog niet kent: ik werd in oktober opeens lymfklierkankerpatiënt en in december extra kwetsbaar vanwege een miltverwijdering. Nou dan zeg je niet meer: kom maar op virus, ik kan je aan, want je weet niet of je wel een gelijkwaardige tegenkandidaat bent die deze uitdaging aankan. Dus was het vanaf die tijd, oppassen en zelfs soms bang zijn om niet geïnfecteerd te raken. Ik behoorde opeens tot de wereld van de zwakkeren en ouderen( boven de 60 was al een risicogroep).

Maar met behulp van weet ik veel hoeveel vaccins ( in totaal heb ik er 10 gehad) heb ik de crisis overleefd. Jippie! En het leven werd weer normaal. We kregen lak aan het stomme virus, haha, lekker verloren met je stomme grootheidswaanzin om de wereld helemaal plat te leggen. De mens is toch net wat slimmer!

De cijfers lieten de afgelopen week zien dat overal ter wereld de besmettingen dalen en dat het lijkt of er een immuniteit aan het ontstaan is. En net na dat bericht werd eerst Peter ziek, en toen ik. Net op de valreep nog even te pakken genomen. Echt zo flauw.

Dochter Anouk heb ik nog even besmet voor zij naar het buitenland vertrekt, maar die schuld leg ik niet bij mijzelf, maar bij Mr. FKC!!