Wie doet de was?

Zo fijn!

Ik kom thuis uit mijn werk en ik zie dat iemand de moeite heeft genomen om de was op te hangen. Zo maar uit zichzelf, zonder dat ik er om gevraagd heb of zoals vroeger, middels een bevelschrift op het aanrecht: jij bent vandaag toch thuis, dus hang dan de was even op/ ruim de vaatwasser uit/stofzuig je kamer. Dit bevelschrift was dan gericht aan de nog inwonende kinderen. Zeer opvoedkundig: niks voor niks en bovendien heel handig als je er zelf geen tijd voor hebt. Bovendien bespaart het op de kosten van een werkster. Met vier kinderen nooit nodig gehad, dat snap je wel.

Wie is de dader?

Maar nu we ( tijdelijk) met zijn drietjes zijn, de Spaanse dochter is thuis, rijst de vraag, wie van de twee was er zo lief om aan de was te denken? Ik zag meteen dat het zoonlief niet was ( die woont hier trouwens niet meer), want zijn manier van was ophangen heb ik nooit durven verbeteren uit angst dat hij zou zeggen, als je het beter kan doe je het toch zelf! Waar een enorme waarheid in zit. Als zijn wasje hing had je moeite om de sokken van de washandjes te onderscheiden, want er hing een prop aan een knijper, klaar!

Manlief was het ook niet, want hij hangt net als ik op zijn Hollands. Wasdatnouweer? In Holland ben je blij dat je wasje binnen een dag droog is, dus hang je alles aan puntjes zodat de wind er lekker doorheen kan waaien. Maar woon je in een  zonnig en warm land dan  kan je bij wijze van verschillende de kledingstukken over elkaar hangen en dan nog is het binnen een uurtje kastdroog. Kijk naar de foto en zie , daar hangt een Spaans wasje!

Buiten deze huishoudelijke bijdrage is het heel fijn dat ze weer bij ons is.