Het originele plan

Als je hier meer over zou willen weten zou je toch eerst moeten weten wat "het plan"dan wel is. Nou, mijn plan was in april j.l. om weer op het wedstrijdpodium te staan en deel te nemen aan het NK voor naturals. Een bodybuildingkampioenschap voor niet-gebruikers, zal ik maar zeggen. Mijn plan was om daar mijn titel te verdedigen van Nederlands Kampioen in de 50+ bikini klasse.  Klinkt geweldig toch?  Jazeker, als dat %#Q&- virus niet zoveel roet in ieders eten gooide. De hele samenleving ging op slot en er moesten nieuwe lange termijn-plannen gemaakt worden. In 2020 ging ik in ieder geval nergens meer aan deelnemen.

Met mijn beide coaches, mijn man Peter en mijn online coach Richard( Bell), maakte ik plannen voor 2021. Dit zou mij de tijd geven om eens te kijken of ik werkelijk progressie zou kunnen boeken. Deze twee schatten geloven er heilig in dat het mogelijk is, ik moet eerst zien en dan geloven. En dus ben ik nu alweer weken bezig op een schema, gemaakt voor het trainen in mijn eigen home gym. Richard is er persoonlijk voor langs geweest en heeft bekeken wat er mogelijk is en ,(  nu hij er toch was of juist om die reden was hij er, of omdat er lekkere kip op het menu stond)  de techniek van bepaalde oefeningen met me doorgenomen.

Uw wens is mijn bevel is eigenlijk uw bevel is mijn wens. Mijn wens om mijn zwakke punten te verbeteren moet gaan lukken. Ik heb er tijd voor. Tijd die ik mezelf eerst niet gunde. 

Wijziging van plannen?

Maar er is een kink in de kabel gekomen. Misschien kan hij gladgestreken worden, ik hoop het.

Waar gaat dit nou weer over? Ten eerste: ik heb sinds vorige week de diagnose gesteld werd dat ik een milde vorm van leukemie heb het gevoel dat dit niet echt over mij gaat. "Wat zegt u, dokter? Dat is niet zo leuk nieuws"  Is dat hoe je reageert als de dokter je vertelt dat je vanaf nu een chronisch patiënt bent?  Nee, dit kan niet over mij gaan, hoor, dokter.  Zo onderging ik vanochtend ook de beenmergpunctie( ik was er niet, maar toch wel natuurlijk) en kijk ik met spanning uit naar de scan( alsof ik naar de kermis mag). Zonder angst, zonder nervositeit, zonder realiteitszin. Want het gaat niet over mij, dus maak je geen zorgen allemaal. De dokter gaat zeggen dat het allemaal een vergissing was en dat het weer goed komt.

Vrijdag 6 november is DD-Dag, Definitieve Diagnose-Dag. Dan zal blijken of de plannen op sportgebied doorgang kunnen vinden of dat er heel veel van de beide coaches gevraagd gaat worden of dat er een grote streep door de plannen gaat.

Ik moet je zeggen dat ik  nu wel van die hele coronacrisis afgeleid wordt. En dat is dan toch wel weer een positief iets.

Morgen hebben Richard en ik weer overleg en gaan we kijken hoe we dit varkentje gaan wassen. Vandaag maar even niet trainen , met dat gaatje in mijn heup, maar morgen denk ik dat het wel weer kan.