Aftellen

De papa van Max is aan het aftellen. Als mama op tijd bevalt heeft hij over vijf weken vakantie.

De mama van Max is aan het aftellen. Nog twee dagen werken en dan heeft zij verlof.

En ik tel ook af.

Nog één keer oppassen. Hebberig heb ik een  dag van Max' andere oma ingepikt. Niet dat zij dat erg vond, gelukkig. Maar vrijdag zal voorlopig de laatste dag zijn dat Max en ik het rijk alleen hebben en dat  we kunnen spelen, dollen, lachen, wandelen, kroelen, lezen, badderen en fietsen.

En Max?

Die doet op bovenstaande foto net of hij aan het aftellen is om verstoppertje te spelen met zijn oma. Het lijkt maar zo, want het is nog niet zo ver dat hij telt, laat staan terugtelt .Bovendien als wij samen verstoppertje spelen doen we dat zeker niet buiten, want dan vind ik hem nooit meer terug en dat zou heel vervelend zijn, en als we het binnen doen verstoppen we ons gewoon tegelijk, niks spannender dan dat. Als we samen spelen gooien we de spelregels gewoon overboord, niemand die er moeilijk over doet, Max niet en ik zeker niet.

Nee, Max telt niet af.

Vandaag heeft hij drie grote bomen vastgehouden ( "boom"), vier keer een tuin van een aan het speeltuintje grenzende huis ingelopen, met mij in zijn kielzog  om hem weer weg te halen, zeven keer van de glijbaan, in allerlei variaties: op de buik, op de rug, op de billen( die ging het minst hard, dus minder leuk)voorover op de buik ( oef, die ging veel te hard, doen we niet meer)op de wip met oma op commando "duh!"aan het andere eind van de wip, alleen op de wipkip, tien minuten ademloos naar een lesauto staan kijken( "auto"), het veld over rennen, naar kippen staan kijken( ons rot geschrokken van het plotselinge gekakel) naar een straatveger staan kijken en toen weer naar huis gewandeld. 

Dat wil zeggen:oma wandelde, Max zat. Max zat in zijn driewieler met duwstang. Je kent ze wel.  De duwstang is voor degene die duwt, terwijl de peuter zelf driewielert. Maar die techniek moet eerst nog verder ontwikkeld worden. De trappertjes gaan dan wel vanzelf rond en zijn voetjes zitten er bovenop, maar van enig zelf rondpeddelen van de pedalen is nog geen sprake. Dus zijn voeten maar weer op de stepjes gezet. Maar Max man, wat ben je gegroeid! Je knieën komen bijna boven het stuur uit.

Thuis hebben we eindeloos met je eerste aanwinst van Duplo gespeeld; twee werkauto's ; geweldig spul. Onder de kast is de garage en wanneer ze achteruit rijden maken ze een piepend geluid als van een alarm ( dat doen wij zelf natuurlijk). We vervoeren de stukjes brood van je lunch en met het werkschepje gaat het de grot onder je neus in. Twee boterhammen verdwijnen zo op mysterieuze wijze.

 Zelf verzinnen

Uiteraard heb ik vandaag voorgelezen uit je voertuigenboek. Daar staat geen letter tekst in behalve hoe de machines heten, dus verzin ik zelf een verhaal. En omdat ik er gewoon van alles van kan maken kan ik dit boek wel vier keer  achter elkaar anders voorlezen. "Help! Er is brand! " "Spring maar uit je raam, we vangen je wel op! Durf je niet, lafaard, spring dan toch, anders staat je broek straks in brand, hoor" "Maar ik vind het zo eng!" "Okee, ik snap het. Kom dan maar met de ladderwagen naar beneden" "Verdorie, wat zeg je nou, zit je kat nog boven. Okee, ik ben niet voor niks een brandweerman. Ik haal hem wel met gevaar voor mijn eigen leven voor jou van de derde verdieping uit je huis. Had je het niet eerder kunnen zeggen!".

Van dat soort werk bij de pagina van de brandweerauto's. En Max maar luisteren natuurlijk en kijken naar die kat achter dat raam.  Even later op dezelfde pagina met brandweerauto's : "Wat fikt het lekker, he?" "Zeg dat wel! U nog koffie, juffrouw Jansen?" "Graag meneer de Vries , zonder suiker graag. Kijk de brandweer eens goed zijn best doen!" Je snapt dat het zo voor mij een hartstikke spannend boek aan het worden is. En Max gaat er elke keer eens lekker voor zitten. "Zal ik voorlezen, Max? Pak jij het boek maar vast. Oma gaat eerst even naar de wc." Negen van de tien keer zit hij keurig klaar op de bank met dat megagrote boek op zijn schoot.

Kom er gezellig bij

Over de wc gesproken. Nu Max bij de deurknoppen kan moet je niet raar opkijken wanneer je lekker zit en  de deur vergeten bent op slot te draaien dat die deur opengaat en Max binnenkomt en gezellig naast je komt zitten op het pedaalemmertje. 

Dat hele plas- en poepgebeuren gaat trouwens heel interessant worden voor hem. "Oma! " Dwingender nu:"OMA!" En hij loopt met de po. Als mijn reactie hierop wat laat is, gooit hij de po bijna naar me toe. Ik heb m door en ruk zijn luier los en zet hem op de pot.

Geweldig! Een redelijke plas! Goed gedaan, Max! High five! Super, knul! De medailles worden omgehangen, certificaten worden uitgereikt, diploma's overhandigd aan de jongen die zo geweldig knap een plas op- en een beetje naast de pot heeft gedaan. Na de pot omgespoeld te hebben moet hij nog eens en weer komen er bekers voorbij voor de dreumes die alweer een plas in de pot richtte. Weer omspoelen en omdat oma er zo blij van wordt  wil hij de pot  nog eens  om er nog een paar laatste druppels uit te persen, maar de euforie van de gele vloeistof in de witte pot is nu wel over. "Hee, we blijven niet bezig, hoor".

Tja, en dit dan nog één keer voorlopig......