Spelletjesdag

Het is of de duvel ermee speelt, maar het is vaak op vrijdag butweer. Ook afgelopen vrijdag.

Ik steek de sleutel in het sleutelgat ( ik bel expres niet aan om Max en Tess niet voortijdig wakker te maken met de deurbel), ik stap de gang in en meteen hoor ik snelle kindervoetjes, gevolgd door een "Oma!".  Zodra ik mijn jas heb opgehangen en de trap oploop roept hij me al toe dat hij een fiets heeft gekregen voor zijn verjaardag. Alsof ik dat nog niet wist, maar ja door de drukte op zijn verjaardag zou hij mijn aanwezigheid best eens over het hoofd gezien kunnen hebben.

"Zunneme straks gaan fietsen?" , dit om vijf voor zeven 's ochtends. 

Fietsen ging het niet worden , want het bleef butweer en al kondigde Max aan dat hij toch een capuchon had en om die reden het fietsfeest best door kon gaan, oma voelde er weinig voor.

Maar niet getreurd, Max had zoveel nieuw inspirerend speelgoed op zijn verjaardag gekregen dat we de dag wel door zouden komen zonder een stap buiten de deur. De visite die de cadeautjes had meegebracht had waarschijnlijk rekening gehouden met donkere winterse dagen waarbij een gezelschapsspel goed past. Helaas was de inschatting iets te hoog geweest, want sommige spelletjes waren nog te moeilijk om op de juiste manier te spelen. Maar wie bepaalt de spelregels op zo'n moment? Juist, Max!  Spelregel van Max bij memory: gewoon net zo vaak omdraaien tot je twee dezelfde kaartjes hebt en dan ben jij eindelijk  ook weer eens aan de beurt. Wie denk je dat er dan steeds wint?

Bij domino hanteert hij dezelfde regel, met als winnaar.... juist! 

Het wordt even anders als Tess mee gaat doen, want Tess is alleen maar nieuwsgierig naar de andere kant van het kaartje en dan zal Max haar wel even vertellen wat de bedoeling is. Maar aangezien Tess zich nog aan geen enkele spelregel houdt, en zeker niet die van Max, worden de kaartjes door haar gewoon met een boos gebaar van tafel geveegd. Ik zou over een paar jaar maar geen Mens- erger- je- niet met haar spelen, want zij doet mij nu al denken aan mijn jongste broertje van vroeger.

Als Tess slaapt trekt Max de speelgoedkast open en mag oma meedoen met een variant op het aloude Electro. De Buurman&Buurmanvariant waarbij we de kaart gaan spelen met daarop: gereedschap.

Nou dan ga je het krijgen, hoor. Oma zal wel eventjes uitleggen hoe dit spelletje in zijn werk gaat, nadat Max het had voorgedaan, maar waarbij er geen enkel lichtje ging branden. "Kijk Max, hier is de boormachine en hier is ook een boormachine, en dan moet je de pennetjes tegelijk op de boormachines houden, kijk zo". Ik dacht eerst nog, aan zijn glazige blik te zien, dat hij het spel niet door had, maar toen kwam er doodleuk uit :"Dat is geen boormachine, dat is een decoupeerzaag".  En verdomd dat hij weer gelijk had.

Na één keer proberen had hij er al genoeg van, maar het gereedschap bracht hem blijkbaar op een nieuw idee. "Oma, zunneme bouwen? Zunneme bouwvakker worden?" En dus werd de duplobak leeg gekieperd.

Als Tess weer wakker is wordt het eindeloze paardje rijden op oma's rug weer van stal gehaald. De afspraak -om de beurt- wordt door Tess beter begrepen dan door Max of hij denkt zijn zusje te slim af te zijn door telkens net iets sneller te paard te gaan. Maar hee, deze meid laat zich niet meer aan de kant duwen en eist haar plek tegenwoordig ook op.

Ik vermoed dat er in navolging van haar beide tantes, die er een paardenliefde op na houden/hielden  weer een paardenmeisje is geboren. Als een echte amazone die een dressuur rijdt deed zij haar rondje kamer, vergezeld van echte hoefgeluidjes. En als ze op haar beurt moet wachten staat ze al ongeduldig op de bank  te springen en klakgeluidjes te maken.