De grote voorbereiding is in werking gezet. Mama's baas heeft haar hard nodig en de drie maanden bevallingsverlof zijn bijna voorbij.

Mama krijgt de zenuwen bij het idee alleen al en bij Max gaan alle alarmbellen rinkelen zodra er getracht wordt om hem nepspeenvrij te maken. Je kunt het vergelijken met het watervrij maken van iemand die onlangs bijna verdronken is. De reactie op de speen en het water zijn vergelijkbaar. Paniek, krijsen en naar lucht happen.

Maar oma zal dat varkentje wel eens even wassen!

Op een vrije vrijdag gaat oma baby Max confronteren met een heerlijk flesje Nutrilon. Een blije baby, in de volle verwachting van een slok warme zoete moedermelk, verandert bij het contact van rubber op babylipje in een hysterische sirene. Nooit geweten dat er zoveel geluid uit zulke kleine longetjes konden komen. En wat een uithoudingsvermogen!  Als ontredderde oma ben je dan dolblij dat je deze kleine paniekpruttel snel in de armen van zijn ( met een gezicht van: ik wist het wel) mama kan drukken. Wat een nederlaag. Echt, ik moet bekennen: Max is de winnaar!