Praatjes
Ik kom de gang instappen en ik hoor boven gedribbel en "oma" zeggen. Ik ben al opgemerkt voor ik helemaal binnen ben. Ik heb mijn jas nog niet uit of Max begint van boven al commando's uit te delen. "Container, eten, vies!" Met andere woorden, of ik de vuilniszak die boven klaarstaat om afgevoerd te worden even in de container wil gooien. Daar zit onder andere zijn avondmaal van gisteren in wat "ieuw!!!", smerig dus, was. Het bordje hutspot, wat wij vroeger peenenuie noemden, kon hem niet bekoren. Ja, de stukjes worst wel, maar de rest was het proeven niet waard, vond hij. Okee, ik gooi de zak wel even in de container, ben zo terug!
Nieuwe woorden
Toen ik eenmaal boven was aangekomen begon de waterval aan nieuwe woorden, met onder andere ( hoe onthou je dit als nog-geen-tweejarige) een plamuurmes. En dat zijn geheugen goed is liet hij weten door al zijn auto's een label van de gever te geven. Rode Ferrari van Tetan ( Stephan) een andere auto van Piet ( uit zijn schoen) een auto van Ellie, een race auto van papa. De vis uit zijn puzzel is blauw en zo ging het maar door. Zijn mondje stond niet stil, alleen als hij banaan in zijn mond had, want dan moest hij van mama zijn mond eerst leegeten. Als je eenmaal kan praten is het zo leuk, dat je bijna niet meer kan stoppen.
Waar is hij?
Totdat.....je oog in oog met een paar zwarte ( ja, deze waren gewoon zwart) Pieten voor het Sinterklaashuis staat. Die je kruidnoten aanbieden en die je niet aanneemt, maar "thuis" stamelt. Die heb je thuis ook, dus bedankt.
We betreden de tijdelijke woning van de Sint, mama met Tess onder haar jas in een draagdoek, Max en ik. En Max' mond valt dicht. Binnen wordt hem een mandarijn aangeboden en weer is het "thuis", dus nee, bedankt. In de Bakkerij mocht je een koekje versieren, maar dat liet je aan oma over, want je wilde "Klaas" zien. Was hij wel thuis?
In de Gymkamer was het heel druk, maar waar was "Klaas"? In de Slaapkamer van Sinterklaas, geen "Klaas". Maar eindelijk, in de Huiskamer, daar zat hij. En Max stond netjes in de rij om zijn door oma versierde koekje aan "Klaas"te overhandigen. Dat er een bijdehante Piet het hem uit handen haalde liet hij gelaten gebeuren, het zien van "Klaas" maakte alles goed.
In de buggy richting parkeergarage was hij erg stil. In de auto naar huis ook. Je hoorde bij wijze van spreken zijn radartjes draaien. Eenmaal thuis begonnen de praatjes weer en ik ben benieuwd wat hij die avond zijn papa allemaal te vertellen had.
En het mandarijntje heeft hij uiteindelijk toch maar aangepakt. Wat kunnen Pieten opdringerig zijn, zeg!