Arbo

Arbo staat voor arbeidsomstandigheden. En om die omstandigheden zo veilig mogelijk te maken hebben we dat vastgelegd in een wet : de Arbowet.

Dat heeft er voor gezorgd dat bouwvakkers bijvoorbeeld niet meer met balen cement van 50 kg hoeven te sjouwen, maar slechts met zakken van 25 kg. En dat zorgverleners gebruik kunnen maken van een tillift bij het verplaatsen van zware patiënten. Dat de grondstoffen voor lakken geen longbelastende stoffen mogen bevatten. En heel veel meer natuurlijk, want als je aan wetten maken begint gaat iedereen zeuren om er ook maar iets in opgenomen te krijgen wat zijn beroepsgroep goed gaat doen.

Arbowet in kindcentra

Bijvoorbeeld dat leidsters van kindcentra meubelen tot hun beschikking hebben waarbij zij niet meer door de knieën hoeven te gaan en geen kind boven de tien kilo hoeven te tillen.  Goed toch! Of niet? Of wel? Hier zet ik dus mijn vraagtekens bij.?????

Wanneer je jong bent kan je met gemak kinderen tillen lijkt me, ook al wegen ze meer dan tien kilo. Het lijkt mij zelfs gezond om dat meerdere keren per dag te doen. Maar nee, de kinderen klimmen via een trapje op de commode om daar verschoond te worden. Reden te meer, als dat zo bezwaarlijk is, om de potjesTRAINING weer serieuzer ter hand te nemen.

Zo zijn er hoge tafels met daar aan vast bankjes ( waar de kinderen toch weer opgetild moeten worden?) waar de knutsel- en kliederwerkzaamheden  plaatsvinden. Op werkhoogte van een volwassene. Leidsters hoeven niet meer door de knieën te gaan.  En zijn er ergonomische stoelen waar de leidsters boven de kinderen uit torenen als zij in een kringetje zitten, want die hummels zitten natuurlijk wel op stoeltjes waarbij hun voeten de grond kunnen raken, heel laag dus. 

Arbowet in het onderwijs

Nou stam ik uit een periode van voor deze Arbowetten, die dit blijkbaar nu allemaal  bepalen , ten minste in kindcentra. .Want in de kleuterklas hebben wij daar echter helemaal niets mee van doen. Ik loop al meer dan veertig jaar "gebukt" door mijn klas om mijn kinderen van dienst te zijn bij hun werkjes.

Ik ga regelmatig door de knieën om hun verhalen aan te horen en oog in oog met ze te staan. Zo zit ik op mijn ergonomische  stoel ( ja, die heb ik wel ooit gekregen) maar op de laagste stand, zodat ik enigszins op ooghoogte van de kinderen zit .

Ik  heb in mijn klas een aanrecht op kleuterhoogte, waar ik ook mijn handen moet wassen, doekjes uitwring en kwasten schoonmaak.  Zo til ik twee keer per dag allerlei zware en minder zware karren en bakfietsen uit de schuur en twee keer per dag ook weer in de schuur. 

Ik til ook nog wel eens een kleuter van  om en nabij de 20k, op om te troosten na een botsing op het plein, of na een overmoedige klimpartij uit het klimrek. Maar ik zou het niet anders willen dan zoals ik het nu doe, hoor. En dat heeft er niets mee te maken dat ik een fervent voorstander ben van krachtsport voor ouderen ( en jongeren ook trouwens) Maar ik vind het wel vreemd dat er geëist wordt van de leidsters dat de kinderen na elke speelbeurt en voor elk eetmoment en na elk toiletbezoek  de handen moeten wassen en dat dan aan een hoog aanrecht moeten doen, omdat zij anders te veel moeten bukken. En dan die peuters op een verhoging moeten klimmen, omdat zij er anders niet bij kunnen. ?????

Wordt het niet tijd dat er bij het schrijven van een Arbowet ook gekeken wordt dat er niet te veel op bewegen beknot wordt?