Hulptroepen
Vorige week was Max ziek. Maar hij is weer helemaal het mannetje. Alive and kicking!
Nu is zijn mama ziek. En als je dan een jonge onderzoeker in huis hebt terwijl jij ziek, zwak en vooral misselijk op de bank ligt is het tijd om de hulptroepen in te schakelen. Op de family app verscheen een noodkreet. Want of hij het rook weet ik niet, maar dat het "Nee! "van mama niet meer zo resoluut klonk als anders, dat had Max dondersgoed door. Dit was hét moment om alles te proberen wat anders niet lukt. En mama was niet meer in staat , met haar knallende koppijn en misselijke gevoel, om in te grijpen wanneer Max de ballen uit de kerstboom trok of op de knopjes van de apparatuur in huis zat te drukken teneinde een verandering in beeld of geluid te bewerkstelligen.
Twee keer oma
En dus zaten er even later twee oma's in de kamer, die van elkaar niet wisten dat ze opgeroepen waren door zowel papa als mama, maar die dat ook weer niet van elkaar wisten. Dubbele bezetting om de onderzoekingen van een kleine handenbinder in goede banen te leiden. Voor korte tijd, want het was al laat, maar wel de hoogste tijd voor een middagslaapje. Mama was er al eerder aan begonnen, aan haar opknapdutje. Lekker rustig in huis, dus de beide oma's moesten hun best doen om , nu het zo gezellig was, niet te hard te kwebbelen, aangezien alles gelijkvloers en zonder huiskamerdeur is.
De volgende dag kwam tante Anouk mama een rustig dagje bezorgen, want ze nam de kleine aap mee waar aapjes thuis horen: Monkey town!
Aapjesstad
Ken je Monkey town? Nee, niet zoiets als de Apenheul, maar een speelparadijs waar kinderen met een enorme bewegingsdrift helemaal aan hun trekken komen. Waar volwassenen met een enorme bewegingsdrift , onder het excuus van meespelen met hun koter, ook helemaal aan hun trekken komen. Wel irritant, zo'n mee springende vader of moeder op een springkussen wat bedoeld is voor het gemiddelde lichaamsgewicht van een kleuter, waardoor kinderen onder dat gemiddelde lichaamsgewicht zowat gekatapulteerd worden als zo'n dikke mama neerploft.
En wat te denken van de glijbanen. De glijtijd van een corpulente papa of een papa met de afmetingen van een wedstrijdbodybuilder is betrekkelijk sneller dan van een kleuter of peuter. Zie je het voor je wat er dan gebeurt? Zo'n peuter wordt gewoon de glijbaan afgeveegd. Nu was het op een doordeweekse dinsdag in december niet megadruk in het walhalla van de ondeugende aapjes, dus Max kon gewoon tegen de richting in de glijbaan op ( als die glijbaan niet zo f*$%#ng glad was) Aan zijn smoeltje te zien heeft hij het prima naar zijn zin gehad. En als Max het naar zijn zin heeft, heeft Anouk het naar haar zin, gaat het met Alexandros "slagroom" ( practical joke) en kan mama Yvonne op haar gemak uitzieken en hopen we dat ze met de komende Kerstdagen weer snel opgeknapt zal zijn.