Wetenschapper in de dop

Er wordt wat afonderzocht in de wereld. En dan vastgelegd en gepubliceerd. En dan is het zo, want er is gedegen onderzoek naar gedaan. Nou ben ik geen onderzoeker, laat staan dat ik gedegen onderzoek kan vastleggen, maar observeren kan ik ondertussen wel en in het bijzonder als het om jonge kinderen gaat. Ik doe al jarenlang niets anders. Beroepsmatig, maar ook vanuit een natuurlijke belangstelling. En wanneer je kijkt in plaats van je met kinderen te bemoeien vallen je zo veel dingen op. Interessante dingen, grappige dingen, ontroerende dingen.

Onderzoek

Nu stond er laatst in de krant dat iemand was gepromoveerd op het onderwerp of kleuters wel of niet in staat zijn wetenschappelijk te denken. Ik had het met mijn collegakleuterjuffen er tijdens het afgelopen schoolreisje nog over. Degene die het artikel ook gelezen hadden reageerden net als ik , Ja, hè hè , duh...Niks nieuws onder de zon. Want uit het onderzoek bleek dat kleuters inderdaad in staat zijn om wetenschappelijk te denken.  Had het elke doorgewinterde kleuterjuf gevraagd en je had je antwoord gehad. Met de term "wetenschappelijk denken" had ik waarschijnlijk wel moeite gehad. Ik heb geen universiteit gedaan, en heb moeite met terminologie ( praat simpel!), maar na een beetje uitleg had ik het begrepen en kunnen vertellen wat de uitkomst van het onderzoek zal zijn. Ik heb nl. heel wat wetenschappelijke denkertjes in mijn klas.

Conclusie

Grappig dat de slotconclusie luidde: er moet meer ruimte komen op school voor kleuters om te kunnen experimenteren. " Ja, hè,  hè,  duh.Vertel ze dat nou maar eens op de PABO! Daar begrijpen ze helemaal niks van de kleuterwereld.

Om mijn verhaal af te ronden. Misschien kan iemand promoveren op het vraagstuk: Kunnen baby's al wetenschappelijk denken? Nou, laat maar, want ik weet het antwoord al, ja, ook zij kunnen al voorbereidend wetenschappelijk denken en handelen. En dan heb ik alleen maar gekeken hoe baby Max speelt en experimenteert, de hele dag door. Een voorbeeld. Max kruipt, eigenlijk tijgert hij nog als een militair of zo je wilt een echte indiaan toen die nog door de wildernis kropen, en stoot daarbij tegen een speelboog (geen idee hoe het echt heet-terminologiedyslexie- weet je wel) en hij ziet de dingen die eraan hangen allemaal bewegen. Gebiologeerd blijft hij kijken tot ze bijna stil hangen. Vervolgens stoot hij er weer-per ongeluk- tegen en ziet weer alles bewegen. En dan gaat zijn brein "wetenschappelijk " werken. En hij laat het nu expres bewegen. En nog eens en nog eens en hij blijft kijken wat hij veroorzaakt heeft. Hier is een aanvang gemaakt. Hier ontdekt hij zelf wat er gebeurt als hij een actie onderneemt. Bij baby's is het natuurlijk heel summier, maar het  gebeurt.

Uiteraard ben ik het helemaal eens met de slotconclusie. Kinderen moeten kunnen experimenteren. Pubers weten dit zelf al en experimenteren er lustig op los.. En kinderen hebben echt geen mooi duur speelgoed nodig om zich te kunnen ontwikkelen. Wel de vrijheid en de tijd en soms wat hulp en correctie.  Voor Max had het geen babyspeelgoed hoeven zijn, het had evengoed het gordijn kunnen zijn of het snoer van de lamp.