De heer en mevrouw...

Déja vu

Het leek op een terug-in-de-tijdje, maar dan met meer oog voor de herinnering voor later, vanwege de twee! fotografen. Ik heb het over het registreren van het partnerschap van Stephan en Marcella, de huwelijksvoltrekking als je homo bent, maar als je hetero bent heet het het registreren van het partnerschap. Je kan  dit doen óf trouwen, maar het komt zowat op hetzelfde neer en toch weer niet.  Echtgenoot Peter zei meermaals: "Ze gaan niet trouwen", waarop ik: "Wel waar!". "Dit is geen trouwen"  Ik weer: "Okee, dan zijn wij ook niet getrouwd, joh!" 

Wij trouwden op een dinsdag, met elk een kind op schoot en één in de buik ( de mijne, wel te verstaan) en met buren als getuigen. Op de fiets naar het stadhuis en weer terug, en onderweg naar huis even bij de bakker langs voor een gebakje. En verder genieten van de vrije dagen die hoorden bij de huwelijksvoltrekking, vier stuks destijds. Geen bloemen, geen ringen, geen enkele foto. Het had ook een geregistreerd partnerschap kunnen zijn, maar daar had toen nog nooit iemand van gehoord, althans wij niet. 

Registreren/trouwen

Stephan en Marcella trouwden ( de ambtenaar noemde het gewoon wel zo) dinsdag, met wederzijdse ouders als getuigen. Geen kind op schoot, wel één in de buik ( die van Marcella, wel te verstaan). Naar het gemeentehuis met de auto en op de terugweg langs het restaurant voor koffie met gebak. Zij genieten van slechts twee  vrije dagen, wat een k- cao ! Geen bloemen, geen ringen,  wel veel foto's. Het had ook een huwelijksvoltrekking kunnen zijn, want zij kregen ook keurig een trouwboekje, maar het was dus een partnerregistratie.

Overeenkomsten

Ik zag weinig verschil en veel overeenkomsten. Zij kunnen , als zij willen, nog een keer trouwen. Kassa voor de gemeentekas ! Wij kunnen niet meer terug naar een partnerschapsregistratie. Wat een bullshit dit. Wat is dit een vreemde bureaucratie, alleen in het leven geroepen om homostellen in staat te stellen om hun liefde met een registratie bij de burgerlijke stand te bezegelen. En voor de vorm noemen we het ook  "trouwen", maar eigenlijk zijn zij dus anders getrouwd. Is dit om God, de paus, de dominee tevreden te stellen met een  "zogenaamd-huwelijk"? Een net-alsof-trouwerij, en dit heeft God niet door, dus vooruit dan maar. Wie het weet mag het mij uitleggen. Waarom niet voor iedereen gewoon een zelfde  huwelijk, klaar, onder dezelfde voorwaarden en ook tot de dood jullie zal scheiden. Probeer dat laatste althans!

Trouwboekje

De reden dat wij indertijd trouwden was om zaken als erfrecht en gemeenschap van goederen  te regelen. Maar belangrijker nog was het feit dat alles omtrent de kinderen geregeld was. Een zakelijke overeenkomst dus, want met de liefde wisten we al veel langer dat het goed zat en daar hadden we geen ambtenaar voor nodig. 

En ook leuk, een trouwboekje, waar alle namen van de kinderen in staan. Incluis Frank, die ik er zelf maar ingetypt heb, wat volgens mij niet eens mag officieel.

Zo ook voor Stephan en Marcella, met de liefde zit het wel snor.

Er is in jullie trouwboekje plaats voor zes nakomelingen, jongens. Hahaha, je kan een leven lang vooruit met dit kleine zwarte boekje.  Maar voorlopig wachten we in spanning wat er op nummer 1 zal komen te staan in het trouwboekje van de kersverse meneer en mevrouw van 't Zelfde.