Te snel

Hé,  hè,  eindelijk is het weer zover. Ik mag weer spelen, kroelen, badderen, (wandelen?) met Max.

Ik hoefde niet op de gebruikelijke tijd aanwezig te zijn, omdat mama later mocht beginnen op haar werk. Dat is fijn voor mama, maar een beetje jammer voor oma. Oma die alles wil meemaken en dus ook het eerste wakkere momentje in de ochtend. Een kostbaar momentje als je het een keer meegemaakt hebt.

Grote bad

Maar goed, het eerste  oogcontactmomentje, Max bovenaan de trap en ik onderaan , was  net zo onbetaalbaar. Een blik van herkenning en een enthousiaste lach. En met enthousiast bedoel ik compleet met beengetrappel. Na een fles van mama te hebben gehad mocht ik Max in bad doen, zodat mama de gelegenheid had om zich klaar te maken voor werk.  In bad doen is niet meer wat het was toen Max nog een Maxje was, hoor. Het grote bad gaat vol, nou ja vol voor wat een baby aankan natuurlijk, en bij het voorzichtig laten zakken in bad ging deze waterrat meteen languit op zijn buik in het water liggen, klaar voor de borstcrawl leek het.

Nadat hij wat gespeeld had en ingezeept en afgespoeld was en Max meer staand met de kraan bezig was dan in het water lag vond ik het tijd om hem af te gaan drogen. Kennen jullie de badcape? Zo'n vierkante doek met een driehoek op de hoek als een soort van capuchon? Lijkt me heerlijk om daar als baby ingewikkeld te worden. Dus zoals hij het gewend is: staand aan de badrand, aan de droge kant van het bad welteverstaan, deed ik de capuchon op zijn bol om hem in te kunnen wikkelen. Niks geen capuchon! Nog een keer die capuchon op zijn bol want de badcape gleed weg natuurlijk; weg met die capuchon! Okee dan dat natte lijfje maar zo tegen me aan, badcape om ons twee en hup naar zijn kamertje om aan te kleden. Bij het uitzoeken van zijn kleertjes zijn we al twee !!maten verder sinds mijn laatste oppasdag.

Max groeit en het gaat me veel te snel. En niet alleen hoe hij groeit , maar hoe hij verandert. Bleef hij eerst braaf in de kamer rondkruipen, nu kruipt hij het hele huis door, ( alles is gelijkvloers) en alle kamers worden bezocht.

 Oren en ogen te kort

Nu hij meer vertikaal is dan horizontaal worden de kasten en de laden heel aantrekkelijk. Terwijl ik een peer voor hem klaar maak trekt hij achter me een la open en gooit er van alles uit. Ho! Dat doen we dus niet! Quasistreng, maar je bent oma, dus nog niet op volle strengheid . Spullen terug in de la, handjes van de la, Max omgedraaid en weer terug naar de peer. En dan is het REPEAT REPEAT REPEAT. Dan maar in de kinderstoel. Peer is klaar, slab om , eigen vorkje en happen maar. Om de saaiheid te reduceren slepen we er een speeltje bij. Hapje peer, speeltje op de grond, oma raapt het op. Hapje peer, speeltje op de grond, oma raapt het op REPEAT REPEAT. Tot Max het zo ver weg slingert en hij wil zien waar het terecht is gekomen en ik meteen begrijp waarom hij overal in vastgegespt wordt! Hij klimt potdorie gewoon zijn stoel uit als ik het hem niet belet zou hebben! Dat bedoel ik , te snel.

Wagens en gordels

Na zijn ochtenddutje schijnt opeens de zon. Hoera! We kunnen naar buiten. Dat wil zeggen, als ik de wandelwagen overeind en in elkaar krijg. Het blijft tobben en.. juist, taaien. Maar wat schetst mijn verbazing: in de gang staat dat zomaar : tadaaaaaa!  een buggy! Daar weet ik wel raad mee. In no time staat ie en hup snel Max in jas en schoenen hijsen voor de zon het weer voor gezien houdt. Vlug, vlug, schoenen aan ( waarvoor eigenlijk, hij blijft toch zitten, maar ja , wel warmer dan alleen sokken) jas aan ( welke? welke? die nieuwe winterjas ?) Hoppa, oma jas en schoenen aan en naar beneden.

Max in de buggy, gordels vast, nee lukt niet. Nog een keer proberen, nee lukt nog niet. Nou, eerst maar naar buiten. Dit alles op een holletje, hè,  want je weet t maar nooit, kan zo weer omslaan het weer. Deur open, buggy zit klem in het kleine halletje... met Max erin, los van de gordels. Shit. Ik er maar eerst overheen klimmen, zo buggy iets schuin, kijk uit voor Max, (los in de gordels) ja. Ik sta nu aan de andere kant. De deur kan net open en met weer een beetje wrikken en tillen staan we buiten.

Ik heb het nu al warm. Eerst die gordels nog eens proberen. Lukt niet. Okee, ik hou je in de gaten makker, een verkeerde beweging en ik grijp je. Drie passen, nog eens proberen. Ja, hè hè,  ze zaten verkeerd om. Klik, dicht, hobbelen maar.

Wandelen/hobbelen 

Ik blij dat hij vast zit;, het is Max om het even. We wandelen door het park. Maar ik merk nu dat dat onbestraat is. Wat een gehobbeldebobbel! Ik krijg het er nog warmer van. Hoezo, denk je. Nou, omdat dat gewoon niet lekker aanvoelt in een buggy, als baby zijnde, vermoed ik. En daar ben ik dan bezorgd om en daar krijg ik het dan warm van of ik heb een opvlieger, kan het ook zijn. Dus snel de stoep opzoeken, dag park. Blijkt buiten het park meer te beleven dan er in. Eenden, vogels, andere mensen, auto's. Jee, wat is het warm. Arm kind in je nieuwe winterjas.Snel naar huis.Lekker bammetje eten, melk drinken, spelen en dan naar bed. Max ligt nu heerlijk te slapen, het giet pijpenstelen en de buggy staat onderaan de trap. Uitgeklapt. Want...ik durf het bijna niet te zeggen....ik krijg hem niet meer ingeklapt.