Vrolijke vrijdag

Ik kom aan, open zelf zachtjes de deur, want misschien wordt Max wakker van de bel als ik netjes aanbel,  en dan hoor ik het al: heel snel geschuifel van vlugge kruipbewegingen op het laminaat. Als papa Ralph het licht aanknipt staat daar een klein mannetje in pyamapak op blote voetjes zich vast te houden aan het traphekje. Als ik hem van onderaan de trap begroet verschijnt er het allerliefste lachje van herkenning op zijn toetje. Heerlijk, het is weer vrijdag! 

Twee weken zijn een eeuwigheid op een babybestaan en vlak deze tijdspanne voor oma niet uit. Wat kan het hard gaan in twee weken. 

Wat op dit filmpje hot news en een primeur was is nu opeens in een paar dagen tijd gewoongoed geworden. Okee, Max kruipt nog steeds overal heen, maar wisselt het af met kleine stukjes los lopen. En dan ook nog met een groot konijn in zijn mond.

Tadááááá,  kijk mij eens gaan. Nee, niet eens eigenlijk. Bij elke "losloopactie" van Max sta ik enthousiast te applaudisseren,  maar Max kijkt niet op of om. Dit is de gewoonste zaak van de wereld voor hem.

En stond zijn Mercedes de meeste tijd gewoon geparkeerd naast de box, wachtend tot een van ons Max achter het stuur zette. Nu klimt hij zelf achter het stuur en rijdt de kamer door. Nog wel in eerste versnelling, omdat zijn teentjes slechts de grond raken om af te zetten, maar dat is een kwestie van tijd. En ja, ik hoor de familieleden al denken en na het lezen van deze woorden tegen elkaar zeggen; misschien moeten we oma ook gewoon weer eens achter het stuur van de Hyundai zetten, wie weet rijdt ze er ook ooit weer eens mee weg. Maar ik moet jullie dan teleurstellen, sommige zaken nemen geen keer, oftewel : dit gaat niet gebeuren! 

Babyhumor

Max zwaait nu op de manier zoals wij het doen en klapt in zijn handjes wanneer het bijbehorende liedje wordt ingezet. Hulde aan oma Heleen , die dit in een dag voor elkaar kreeg. En tante Anouk heeft Max leren " headbangen". Wanneer de drums in zijn muziekboekje worden aangezet en er een drumsolo klinkt zit Max meteen met zijn hoofd te schudden. Yes Max! I love percussion too!

Max's humor is ook op een hoger level gekomen. Hij kan overal om lachen en schiet regelmatig in een slappe lach.  Samen zitten we dan te lachen. Omdat oma een zwarte pietenbaret opzet of omdat we " neuzelen", of omdat het bord wat op de grond valt nog lang blijft tollen voor het stil ligt. Lol om niks en om eigenlijk alles. En daar worden we zo vrolijk van.