Stan, 20 februari 2019
Mag ik je even voorstellen aan Stan?
Dit kleine schattige mannetje heeft iedereen in de familie overrompeld met zijn haastige geboorte. In de lijn van de geboorte van zijn vader, maar dan toch anders. Had zijn vader vreselijke haast om geboren te worden ( dat doen we even snel zonder een verloskundige) zo had Stan nog meer haast. Zijn mama had net haar zwangerschapsverlof ingeluid en een gezellige baby-shower achter de rug toen Stan moet hebben gedacht, nu kan het! En het kon, want alles in huis was klaar voor de komst van de kleine van 't Zelfde. Zijn ouders reden zelfs al met een maxi-cosy in de auto rond. Hoe klaar kan je zijn. Het kon dus. Alleen kwam de kleine Stan wel meer dan drie weken te vroeg, maar dat kan je zo'n kleine spruit niet kwalijk nemen; tellen kunnen ze nog niet. Een mannetje met haast, zoals zijn vader destijds.
En het kon, maar ja, niet thuis. Het werd het ziekenhuis, en dat was niet eens erg. Stan is nu in goede handen , nu zijn suiker af en toe wat aan de lage kant is.
Gefeliciteerd! Hoezo?
Toen zijn papa mij belde dacht ik dat hij belde om te zeggen dat hij zou komen eten. "Hoi, met mij. Zeg het eens?" zei ik , in de veronderstelling dat hij ging zeggen, ik eet zo mee. Maar hij zei dit :"Gefeliciteerd!". Toen hij dit zei begonnen mijn raderen te draaien, heb ik iets gemist? Is er iemand jarig, geslaagd, heb ik iets gedaan wat een felicitatie waard is? Dus deze oen zegt nog : "Waarmee?" En toen bleef het even stil, mijn hersens draaiden op volle toeren en er moeten stoomwolken uit mijn oren gekomen zijn toen ik uitriep " Wat????Is de baby geboren????" En omdat Stephan begon te lachen wist ik dat ik goed zat. De stoomwolken maakten plaats voor confetti en serpentines. Nu al? Zo vroeg? Was alles wel goed? Hoe was het met Marcella? Gefeliciteerd! Wat geweldig! En dan weer praktisch :"Ik heb de kraammand nog niet eens klaar!"
Stan maakt mij nu al aan het lachen, buiten de vertedering om, die deze kleine babytjes altijd teweeg brengen. Stan, die lekker bij zijn mama ligt te chillen na even aan een borst gesabbeld te hebben en vouwt zijn kleine handjes alsof hij het gebed wil aanheffen.
Stan, laten we bidden dat de wereld er nog mooier uit gaat zien met jouw komst.
