Wie mooi wil zijn moet pijn lijden.

Wie heeft die idiote zin bedacht? Want nu denkt iedereen dat als je mooi wilt worden, als je dat dus niet bent, dat je dan gewoon pijn moet lijden en dan komt het allemaal goed. Ik ben ook zo'n sukkel. Want ik lijd niet alleen pijn, ik ga er eerst ook nog eens lelijk uitzien en dan maar blijven geloven dat het ooit beter zal worden. 

Waar gaat dit over?  Over voorbereiden, want dat staat bovenaan dit stukje tekst. Jij mag nooit meer raden. 

Ik had het er al eerder over. Ik ga weer deelnemen aan een wedstrijd. Ja, ik lijk wel gek. Waar anderen al aan het afbouwen zijn en langzaam aan hun pensioen denken, probeer ik nog iets op te bouwen en weer strak te trekken. Ik kan je verzekeren, daar moet je op mijn leeftijd heel sterk voor zijn, om nog iets strak te trekken. Deze kar ga ik niet alleen trekken, dat doe ik samen met mijn grote duw in de rug ( trainen met je luie donder!), mijn lieve , geduldige coach en hubby, Peter.

Waar heeft hij zin in, vraag je je af. Ik ook. Ik denk dat hij het als een soort van bouwsel ziet, een sculptuur.  Eentje die met  hulpmiddelen geboetseerd gaat worden. En met hulpmiddelen bedoel ik geen verboden middelen, maar mensenhanden. Mannenhanden welteverstaan. Grote mannenklauwen, grote sterke mannenklauwen. En met behulp van een dame die mij gaat helpen met de "female touch", het poseren, het tonen van mijn verbeterde versie. Ha! Daar zeg ik wat: verbeterde versie! En daar zijn die mannenhanden bij nodig.

Vind je het nog steeds raadselachtig klinken?  Okee, ik zal het uitleggen. Op een bikinifitnesswedstrijd sta je in je bikini en je laat op een vrouwelijk charmante manier zien hoe je je lichaam getraind hebt.  Op je 60ste ziet dat er , ondanks je harde werk, er toch even anders uit dan wanneer je 20 bent. Dus dan zet je alle zeilen bij en ga je 12 weken op dieet, train je je nog even de blubber tot je niet meer kunt, omdat je lichaam steeds minder aankan. En je vraagt je hubby om je benen te behandelen met rubberen champions; cupping!   Hell! Dat is Hell!

Voor wie niet weet wat die rubbelen cups met je benen doen, let op. Je zuigt een cup zo erg vacuum op je been dat je huid naar boven komt en dan maar lekker heen en weer gaan. Lalalalala, denk je, maar eigenlijk F&%#CK&!!! Je bezoekt een fysiotherapeut en die laat je ook los op die benen om een nog beter resultaat te krijgen. Hahahaha, denk je eerst nog, dit stelt niks voor, maar dan komt het Lalalalala, en F&%#*CK , hou op!  Maar je zegt niks, want wie mooi wil zijn moet pijn lijden, niet waar?

Mooi?? Ik loop met grote blauwe plekken die nog pijnlijk zijn ook en ik vraag me af hoe lang die zichtbaar zullen blijven met mijn beperkte voorraad bloedplaatjes? En ik hoop dat de pijn weggetrokken is voor ik aan de volgende grotemannenhandenbehandeling toe ben.  

Wat is dat toch met mensen in de Westerse rijke wereld? We hebben het goed ten opzichte van de Derde Wereld en toch willen we het onszelf moeilijk maken, onszelf een lastige dicipline opleggen.

Denk maar aan wielrenners in de Tour bijvoorbeeld, die moeten flink afzien. Marathonlopers, die met het stront voor de ogen ruim 42 km voor de lol gaan lopen. Powerlifters en gewichtheffers die zonder dat het ergens toe dient ontzettend veel kilo's verzetten. Eigenlijk geldt het voor elke fanatieke sporter. We zouden die energie goed kunnen omzetten in gebruiksenergie voor het huishouden. 

En ik? Welk nut dient deze opoffering?  Hahaha, weet ik veel, voor de lol. Kijken over een week of zes of ik er dan nog de lol van kan inzien, he POWERgran?.