Voorbereiden 4.0
Zo, ik zit! Eigenlijk hoor ik op mijn fiets te zitten, maar het is een gewone stoel (helaas). Sorry, coaches, voor het geval jullie meelezen. Aangezien ik niet heel veel zit,vind ik dat het nu even mag. Het typt ook zo rot, staand aan een tafel.
Voorbereiden staat er bovenaan dit blogje. Ja, je dacht toch niet dat het bij dat vorige verhaal bleef, he. Tot aan het moment van op het podium stappen gaat dit door. En daarna is het ook nog niet gedaan, want ook al heb je het er nog zo beroerd vanaf gebracht, je mag pas inkakken als de gordijnen sluiten. Want tot op het laatst worden er foto's gemaakt en je wilt niet, met je, na lang vasten aan paaseieren volgevreten buik, op de laatste foto's staan die de volgende dag op Facebook en Instagram gepletterd worden.
Nog vijf weken
De voorbereidingen zijn dus nog in volle gang, met nog minder dan vijf weken te gaan. Ik zit, zei ik al. Ik zit nadat ik de laatste kleine haartjes op mijn benen op brute wijze ontworteld heb. Zo, ik wil jullie voorlopig niet meer zien! Daarna heb ik mijn staken aan het complot, wat ik samen met mijn grote vriend in de strijd tegen de putjes heb, onderworpen. Samen met mijn partner in crime, met de toepasselijke naam, van Putten, schuwen we geen enkel middel om de benen in een goede staat te krijgen; de beste staat wat voor mij mogelijk is
. Was het afgelopen zaterdag de beurt aan Richard om te masseren, te cuppen, en in mijn beide billen wat naalden te prikken ( waardoor ik de hele zondag het gevoel had dat ik een schop tegen mijn kont had gehad) en vervolgens mijn benen in een pakking te zetten. Een dure pakking , afkomstig uit Spanje, of zoals een andere keer gewoon met een aambeienzalf. En dan met huishoudfolie van AH inpakken die twee. Vanavond was de beurt weer aan mij.
Ik pak ze net zo hard aan, die twee bovenbenen. Dat is door ze op commando van mijn personal trainer in de sportschool te laten schrikken ( shit! wat doe je me aan? wij hebben toch een liefdesrelatie, coach?)
En nu zit ik. Met twee gecupte benen, ingepakt in versfolie met duur spul uit...ja uit Spanje! Het verzenden was net zo duur als het wondermiddel itself. Maar alles voor het goede doel.
Shoppen in de Glitterstore
Vorig weekend was een weekend wat in het teken van de voorbereiding stond. Met een , bijna twee uur durende rit, naar Eindhoven, vanwege files en sneeuwval. Alleen om een heel duur item van een paar lapjes stof aan te schaffen( een op maat gemaakte bikini) en een paar plastic fantastic pumps te kopen. Hoger dan de vorige Barbieschoentjes, dus ik mag hopen dat ik niet op mijn bek ga straks.
Teamtraining
De dag daarop was de teamtraining onder leiding van mijn wereldberoemde coach. Ja, echt! Dikke maatjes met Arnold. Ja, die, ja! Nou, dan ben je iemand in deze wereld, hoor. De teamtraining was eigenlijk onder leiding van mijn eigen hubby, mijn lieverd , mijn taxichauffeur, mijn grote motivator en mijn strenge p.t., want hij verzint welke spier ik mag laten branden. Maar wel onder het wakend oog van Liona Bergmann.
Poseerles
Tijdens de poseerles van Nikita Ramona, ook een topper, viel ik meteen door de mand. "Ik heb je gezien" , zei Liona en een dag later had ik een nieuw voedingsschema in mijn mailbox. Eten! Eten! Okee, ik verschrompel sneller dan dat ik vul, dus ik moet meer eten. En vertrouwen dat het goed gaat komen. Ik moet zeggen dat ik me gewoon nog wel sterk voel, ook al zie ik er niet zo sterk uit. Eten dus! En dat net nu ik een beetje mijn oude lijf weer terug krijg. Mijn oude magere lijf, moet ik zeggen, en dat is nou net niet de bedoeling. Op hoop van zegen.
Volgende keer gaat het weer over mijn leven als "gran", hoor jongens, maar dit moest ik gewoon even kwijt.